Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Μαρία Αποστόλου, «Ανεξόφλητη επιταγή»

Ποιά ζωή μάνα σε σμίλεψε;
Το χάδι περίσσεψε
-έλεγες
Μα να! Είναι που δεν ταξίδεψα
Απ΄ τα περβόλια ψηλά αγνάντευα
τα σύννεφα
Όλο ν' αναχωρούν κι όλο να έρχονται
Πόσους και πόσους επιβάτες
Δεν χαιρέτησα
Δεν τάισα
Σε σεντόνια ολόασπρα
Δεν κοίμισα
Με του οικόσημου την υπογραφή στην ούγια
-Έλεγες…
Κι ύστερα είναι
Που αγάπησα
Κι η αγάπη αυτή
Μ΄ αλυσόδεσε
Στου λιμανιού το κάβο
Στης φοράδας το καπίστρι
Κι όλο να ταξιδέψω ήθελα
Μα η αγάπη βλέπεις..
Και που τραγούδαγα
Του σεγκόντου η προθεσμία ήμουν
Και που χόρευα ως την αυγή
Στην πλάτη κούρνιαζε η αγωνία
Σαν πέλαγο φορτωμένο.
Να το αύριο
με τρόμαζε
Κι απάγκιο δεν είχα
Κι ήταν κι αυτή η αγάπη βλέπεις
Που ακίνητη με λάτρευε
Με θαύμαζε
Με προσκύναγε
Κι έλεγα
Ταξιδεύουν τα εικονίσματα
Ταξιδεύουν τα μπιμπελό
Τα κάδρα Αλεξανδρείας
Τι γίνονται
Τα ξεκρεμάς και φεύγεις
Τ΄ αφήνεις και κλείνεις τη πόρτα;

Να ταξίδευες μάνα
Στης φαντασίας σου τους τόπους ήθελα
Και να γελάς ήθελα
Όχι να συντροφεύεις τα δάκρυα
Πάνω σε βιβλία
Σε βελονάκια
Σε κρέμες και ρυζόγαλα
Στης γλύκας παραδομένη
την συντροφικότητα.
Αχ να ταξίδευες
όχι σε πόνων προσκέφαλα
και σε συμβάσεων υποχρεώσεις
μα για της χαράς την μέθεξη
Από καινούργια να φουσκώνεις
Για να σε νοιώθω να πετάς
Απόκριση να βρίσκει
Του πόθου το θεριό σου
Να μαλακώνουν τα ποτάμια σου
και το παράπονο
ροή να βρίσκει στη θάλασσα
Μάνα μου!
Σπάραγμα μάνα μου
Λάτρεμα μάνα μου
Θυσία και θήραμα
Απρονοησία και γνώση
Ένα ταξίδι με γυρισμό να σου χάριζα!
Μάνα μου
Κοχύλι κι αλμύρα
Αγάπη και θρήνος
Πετράδι κι αφρός
Φουστάνι μου χρυσοποίκιλτο
Γιορντάνι μου περήφανο
Μάνα
Ζωή που δεν έκλεψες
Ζωή που μου σφράγισες
Πυρογραφία μου και λιβάνι
Αταξίδευτη ομορφιά
Ταξιδεμένη μου γοητεία
Καθολική μου δυναστεία
Της ζωής μου γραμματική
Θυσία μου και ταξίδι
Μάνα Θυσία!
πηγή

Η Μαρία Αποστόλου γεννήθηκε στο Βόλο και τελείωσε το Λύκειο Αλμυρού Μαγνησίας. Σπούδασε Κλινική Ψυχολογία και Ψυχοπαθολογία στα Πανεπιστήμια Université de Dijonκαι Université de Besancon (Γαλλία), όπου ολοκλήρωσε πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στις αντίστοιχες ειδικότητες. Διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου ΑμεΑ ΕΡΜΗΣ και ασχολήθηκε ενεργά με την Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων και την Εκπαίδευση Εκπαιδευτών στην Συνοδεία (AccompagnementMultidimentionnel), ενώ παραμένει ενεργό μέλος κοινωνικών κινημάτων, δράσεων και δικτύων για την κοινωνική και επαγγελματική ενσωμάτωση, αποκλεισμένων ομάδων πληθυσμού.  Έχει συγγράψει Οδηγούς και Μεθοδολογίες για την Ειδική Αγωγή, την Επαγγελματική Αποκατάσταση και τη Σεξουαλική Αγωγή Αναπήρων Ατόμων. Πρόσφατα συμμετείχε με διήγημά της στο συλλογικό έργο ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ (4/4/20-3/5/20) ενώ επίσης το 2020 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Ανυπότακτη ιστορία» η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης