Τις νοιάζομαι
Τις μόνες γυναίκες
Τις σκαρφαλωμένες στο σύρμα της ζωής
Να παλεύουν
Τη μοναξιά
Τη χαρά
Την ευτυχία του μαζί
Να προσμένουν της ανταλλαγής τη στιγμή
Το χάδι που θέλουν
να γίνει
αιωνιότητα
Πόσο τις σέβομαι τις μόνες γυναίκες
με την καρτερία αντάρα μέσα τους
Παραδομένες στο
όνειρο να
λαχταρούν.
Να γεμίζουν τα θέατρα
Τις συναυλίες
Τα καφέ
Παρεϊτσες των τριών, των τεσσάρων
Με την υπερβολή στο ντύσιμο
Σε κουβεντούλες
Σταφύλια ώριμα να γυρεύουν μαραμένους προσανατολισμούς
Χαμένες
σε βιώματα που πιστεύουν
Εμπόδισαν την αποδοχή
Σε άντρες
που τις τσαλάκωσαν
τις αμφισβήτησαν
τις προσπέρασαν.
Ν΄ ανάβουν το φωτάκι της ψυχής τους
Ν΄ ανοίγουν διστακτικά τα πορτοπαράθυρα
Βιαστικές κι ανυπόμονες
Αποφασισμένες στην ευκαιρία
της σμίξης
Εκεί που το καρδιοχτύπι μπερδεύει την Άνοιξη με το Φθινόπωρο
Τις νοιώθω στο τρέμουλο
Στη μεγαλοκαρδία τους
Στη δοτικότητά τους
παρούσες
Σε παλαίμαχες πεθυμιές
Μονομάχοι στην αρένα της λησμονιάς
Μόνες γυναίκες
θηλυκότητα αγκαλιασμένη
με τρυφεράδα κι απαντοχή
Γυναίκες μόνες
παραδομένες στη παραδοχή
Γυναίκες
Περασμένη σειρά
Χριστούγεννα
ξεχασμένα
σε λαμπιόνια γιορτινά!
πηγή
Τις μόνες γυναίκες
Τις σκαρφαλωμένες στο σύρμα της ζωής
Να παλεύουν
Τη μοναξιά
Τη χαρά
Την ευτυχία του μαζί
Να προσμένουν της ανταλλαγής τη στιγμή
Το χάδι που θέλουν
να γίνει
αιωνιότητα
Πόσο τις σέβομαι τις μόνες γυναίκες
με την καρτερία αντάρα μέσα τους
Παραδομένες στο
όνειρο να
λαχταρούν.
Να γεμίζουν τα θέατρα
Τις συναυλίες
Τα καφέ
Παρεϊτσες των τριών, των τεσσάρων
Με την υπερβολή στο ντύσιμο
Σε κουβεντούλες
Σταφύλια ώριμα να γυρεύουν μαραμένους προσανατολισμούς
Χαμένες
σε βιώματα που πιστεύουν
Εμπόδισαν την αποδοχή
Σε άντρες
που τις τσαλάκωσαν
τις αμφισβήτησαν
τις προσπέρασαν.
Ν΄ ανάβουν το φωτάκι της ψυχής τους
Ν΄ ανοίγουν διστακτικά τα πορτοπαράθυρα
Βιαστικές κι ανυπόμονες
Αποφασισμένες στην ευκαιρία
της σμίξης
Εκεί που το καρδιοχτύπι μπερδεύει την Άνοιξη με το Φθινόπωρο
Τις νοιώθω στο τρέμουλο
Στη μεγαλοκαρδία τους
Στη δοτικότητά τους
παρούσες
Σε παλαίμαχες πεθυμιές
Μονομάχοι στην αρένα της λησμονιάς
Μόνες γυναίκες
θηλυκότητα αγκαλιασμένη
με τρυφεράδα κι απαντοχή
Γυναίκες μόνες
παραδομένες στη παραδοχή
Γυναίκες
Περασμένη σειρά
Χριστούγεννα
ξεχασμένα
σε λαμπιόνια γιορτινά!
πηγή
Η Μαρία Αποστόλου γεννήθηκε στο Βόλο και τελείωσε το Λύκειο Αλμυρού Μαγνησίας. Σπούδασε Κλινική Ψυχολογία και Ψυχοπαθολογία στα Πανεπιστήμια Université de Dijonκαι Université de Besancon (Γαλλία), όπου ολοκλήρωσε πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στις αντίστοιχες ειδικότητες. Διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου ΑμεΑ ΕΡΜΗΣ και ασχολήθηκε ενεργά με την Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων και την Εκπαίδευση Εκπαιδευτών στην Συνοδεία (AccompagnementMultidimentionnel), ενώ παραμένει ενεργό μέλος κοινωνικών κινημάτων, δράσεων και δικτύων για την κοινωνική και επαγγελματική ενσωμάτωση, αποκλεισμένων ομάδων πληθυσμού. Έχει συγγράψει Οδηγούς και Μεθοδολογίες για την Ειδική Αγωγή, την Επαγγελματική Αποκατάσταση και τη Σεξουαλική Αγωγή Αναπήρων Ατόμων. Πρόσφατα συμμετείχε με διήγημά της στο συλλογικό έργο ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ (4/4/20-3/5/20) ενώ επίσης το 2020 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Ανυπότακτη ιστορία» η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις