Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Νικόλας Ευαντινός, «Ποιήματα: …της καταδίκης (ένα ποίημα σε δύο μέρη)»

Α

εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο,
ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

-Η Φύση πενθεί επειδή είναι βουβή
ή είναι βουβή επειδή πενθεί;
-Κύριε δεν μπορείτε να απαντάτε με ερωτήσεις.


-Οι λεπτομέρειες της Άνοιξης αποστηθίζονται;

-Κύριε δεν μπορείτε να απαντάτε με ερωτήσεις.

– Ποιος είναι ο αμνιακός σάκος των θαυμάτων,
αν όχι το ρίγος;
-Κύριε δεν μπορείτε να απαντάτε με ερωτήσεις.

-Τι δίνει στάθμη στην θάλασσα, αν όχι η όραση
κάποιου που γονάτισε μπροστά σε ένα κοριτσάκι
και του ορκίστηκε πως ο πόνος από το ματωμένο
του δάχτυλο θα περάσει;

                                                 -Κύριε πλατειάζετε ….καταδικάζεστε…
…άλλο που δεν ήθελε

Β
Χαράκτης μιας πίστης και μιας απιστίας
στο μπράτσο της γνώσης,
οργωτής μιας ξέρας με μια μανταρινιά για ελπίδα,
σπασμένο λουκέτο του μπαούλου ονείρου του,
τρυγητής μιας αυγουστιάτικης πανσελήνου,

ναι αυτός
ο που μπορεί να κάνει χαρούμενο
έναν ολόκληρο σκύλο

ναι αυτός
ο που αλυσοδένεται
στα πόδια της νύχτας
καθώς ποδοβολά πάνω στην πλάτη
της πόλης

ανέβηκε μια νύχτα
στην γριά ζυγαριά
της τυφλής κορασίδας
κι αίφνης εφωταγωγήθη ο εγκέφαλός του
καθώς εκολυμπούσε στο σάλιο του Διονύσου.

Επιτέλους λοιπόν δικαιώθηκε
που τόσα χρόνια προπονήθηκε
για να γίνει ολάκερος ακοή
τον κόσμο να νιώσει

-και ήταν η εποχή της στάχτης
και του κράτους της όσφρησης
ή αλλιώς του φόβου.
«Κι όμως άδειο σακί που στέκεται Όρθιο
Ό,τι χώρεσε τις λεπτομέρειες της Άνοιξης»
πηγή
 
Ο Νικόλας Ευαντινός γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1982. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης με μεταπτυχιακό στην νεοελληνική φιλολογία της ίδιας σχολής, στο οποίο κύριος άξονας ήταν η μελέτη της θεωρίας της λογοτεχνίας. Ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά "Διαβάζω", "Εντευκτήριο", "Μπιλιέτο", "Φαρφουλάς", στην εφημερίδα "Αυγή", σε τοπικά έντυπα της Κρήτης και σε διάφορες ανθολογίες, μεταξύ άλλων και σε γαλλική σε μετάφραση του Michel Volkovitch. Παράλληλα ασχολείται με την μουσική, ως τραγουδοποιός. Το 2010 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Πανταχού Απών" με δικά του τραγούδια που τα ερμηνεύει ο ίδιος. Τίτλοι βιβλίων: Μικρές αγγελίες και ειδήσεις (Γαβριηλίδης, 2008). Ρουβίκωνας στα μέτρα μας (Μελάνι, 2011). Ενεός... (Μανδραγόρας, 2012). Λιγωσάδικο (Μανδραγόρας, 2016). Η γυρισμένη γλώσσα του Επιμενίδη (Ο Μωβ Σκίουρος, 2019).

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης