(1).jpg)
.png)
Ο άγγελός μου είναι λυπημένος.
Δεν έχει σάρκα, δεν ποθεί,
καίγεται μα δεν λιώνει.
Όταν ακούει τη λέξη «σ' αγαπώ»
χαϊδεύει την πληγή ανάμεσα στα πόδια του
και κλαίει.
Δεν ξέρω γιατί ο άγγελός μου είναι λυπημένος.
Σκεπάζει όλη μέρα τους καθρέφτες με σεντόνια
και παίζει σκάκι με πιόνια από πάγο.
Ο άγγελός μου ζει σε χώρα παγωμένη.
Όταν βήχει,
φτύνει αίμα στις παλάμες.
Το αίμα του αγγέλου μου
είναι από χιόνι,
ζει σε φιλιά από χείλη πάντα ανέγγιχτα,
ζει μέσα σε δάκρυα που ποτέ τους δεν κυλήσαν.
Ο άγγελός μου είναι παλιός.
Τις νύχτες μου με χάιδευε κρυφά.
Τα δάχτυλά του από μετάξι.
Ύστερα έγινε απουσία.
Κι αυτός.
Ο άγγελος μου φταίει, ξέρετε.
Που δεν αγάπησα ποτέ κανένα, εννοώ.
Θέλω να πω, ότι πάντα έμπαινε
ανάμεσα σε μένα και τους άλλους,
κι όριζε απόλυτα εκείνη την υγρή πτυχή
ανάμεσα στην επαφή και στο ανέφικτο.
Ο άγγελος μού θυμίζει τη μαμά μου.
Κάθε βράδυ κι αυτός
γλυκά με νανουρίζει
και μετά με ξαπλώνει
στη ματωμένη κούνια μου.
«Κοιμήσου».
~
από τη συλλογή Η Λίμνη, ο Κήπος και η Απώλεια, Εκδ. Νέα Πορεία, 2006
Δεν έχει σάρκα, δεν ποθεί,
καίγεται μα δεν λιώνει.
Όταν ακούει τη λέξη «σ' αγαπώ»
χαϊδεύει την πληγή ανάμεσα στα πόδια του
και κλαίει.
Δεν ξέρω γιατί ο άγγελός μου είναι λυπημένος.
Σκεπάζει όλη μέρα τους καθρέφτες με σεντόνια
και παίζει σκάκι με πιόνια από πάγο.
Ο άγγελός μου ζει σε χώρα παγωμένη.
Όταν βήχει,
φτύνει αίμα στις παλάμες.
Το αίμα του αγγέλου μου
είναι από χιόνι,
ζει σε φιλιά από χείλη πάντα ανέγγιχτα,
ζει μέσα σε δάκρυα που ποτέ τους δεν κυλήσαν.
Ο άγγελός μου είναι παλιός.
Τις νύχτες μου με χάιδευε κρυφά.
Τα δάχτυλά του από μετάξι.
Ύστερα έγινε απουσία.
Κι αυτός.
Ο άγγελος μου φταίει, ξέρετε.
Που δεν αγάπησα ποτέ κανένα, εννοώ.
Θέλω να πω, ότι πάντα έμπαινε
ανάμεσα σε μένα και τους άλλους,
κι όριζε απόλυτα εκείνη την υγρή πτυχή
ανάμεσα στην επαφή και στο ανέφικτο.
Ο άγγελος μού θυμίζει τη μαμά μου.
Κάθε βράδυ κι αυτός
γλυκά με νανουρίζει
και μετά με ξαπλώνει
στη ματωμένη κούνια μου.
«Κοιμήσου».
~
από τη συλλογή Η Λίμνη, ο Κήπος και η Απώλεια, Εκδ. Νέα Πορεία, 2006
Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε για δεκαοκτώ χρόνια στον τραπεζικό τομέα. Το 1984, σε ηλικία 22 ετών, εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Σχέσεις σιωπής (εκδ. Εγνατία, 1985) και ακολούθησαν οι εξής ποιητικές συλλογές: Η νύχτα είναι μια φάλαινα (εκδ. Βιβλιοπωλείου «Λοξίας», 1990), Η αποχώρηση της λαίδης Κάπα (εκδ. Νέα Πορεία, 2004), Η λίμνη, ο κήπος και η απώλεια (εκδ. Νέα Πορεία, 2006), Η αλεπού και ο κόκκινος χορός (εκδ. Γαβριηλίδης, 2009), Στον αρχαίο κόσμο βραδιάζει πια νωρίς (εκδ. Γαβριηλίδης, 2012), Κλινικά απών (εκδ. Γαβριηλίδης, 2014), Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης (εκδ. Γαβριηλίδης, 2016), το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Το σημείωμα της οδού Ντεσπερέ (εκδ. Πόλις, 2018), Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον (εκδ. Πόλις 2021). Έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα μυθιστορήματά της Ψιθυριστά (εκδ. Παρατηρητής, 2002), Ο βοηθός του κυρίου Κλάιν (εκδ. Μελάνι, 2017), καθώς και τα θεατρικά έργα Ορφέας στο μπαρ (εκδ. Πάροδος, 2005) και Το Ιερό Δοχείο (εκδ. Θίνες, 2015).
