Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου, «Σ’ έναν κόσμο κυνηγών»

Σ’ έναν κόσμο κυνηγών κι εγώ
Θηρεύω ομορφιά
Το κορίτσι με το σκουλαρίκι
Το κορίτσι με την ερμίνα
Το βλέμμα σου το αζωγράφιστο το διαυγές ζαφείρι
Το ρεύμα του αέρα που αφήνει πίσω ένα γεια σου τζόγια μου
Ένα φιλί από δυόσμο
Χάδι πευκοδάσους
Χτες που η πανσέληνος έγινε διπλοτυπία του χλωρού εφιάλτη μου
Κι ανέτειλε διάπλατα η ήμερη θεά
Χωρίς να καίει τις πληγές

Ακόμα κι εδώ
Κυρίως εδώ
Μέσα στο Σφαγείο
Ζωών που δεν πρόλαβαν
Δεν μπόρεσαν να γίνουν ήρωες
– Ήταν εξ αρχής σφαχτάρια στη μάντρα και δεν το ξέρανε-

Κυρίως εδώ
Στον αντίλαλο ενός μουγκανιτού πνιγμένου στο αίμα
Στο πλάι του προδομένου
Στην πλάνη του προδότη

Περπατώντας πάνω στο σκοτωμένο χώμα
Θητεύω στην Σχολή Των Αγέννητων Ηρώων

Προϋπόθεση σπουδών:
Δεν έχει γήρας να ασπαστείς
Το αποκηρύσσεις το γήρας
-Γερνάνε οι σφαγείς μονάχα
Τα σφάγια ποτέ-
~
από τη συλλογή Σεμνά Θαμμένα, εκδ. Λαγουδέρα, 2017
πηγή

Η Γεωργία Δεληγιαννοπούλου γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο ΑΠΘ, θέατρο στο ΚΘΒΕ και μουσική (κιθάρα – φωνητική). Εργάστηκε για πολλά χρόνια σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα έκανε θεατρικές παραστάσεις με παιδιά δημοτικού και γυμνασίου. Το έργο της «Ένα Συννεφάκι στο Πόρτο Τρελό» βραβεύτηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Παιδικού Θεατρικού Έργου (1996). Με το θεατρικό έργο της «Αχ, Πεφταστέρι» (2002), το Θέατρο του Νέου Κόσμου εγκαινίασε τη δράση της κινητής μονάδας θεάτρου για παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και ιδρύματα. Το 2008, μαζί με τον Μανώλη Γιούργο, δημιουργεί τον Χώρο Τέχνης Ιδιόμελο, όπου και σήμερα ζει και εργάζεται. Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Μια Ριγέ Γαρίδα Ροζ», εκδόσεις Κάστωρ (παιδικά τραγούδια-παραμύθια). «Ανασαίνει ο κήπος», αφηγήματα, από τις εκδόσεις Κέδρος (όπου υπάρχει και το βραβευμένο στον Λασκαρίδειο Διαγωνισμό του Λυκείου των Ελληνίδων διήγημα «Εκείνος που με κοιμάται»). «Το δέντρο της Αμαλίας», νουβέλα, εκδόσεις Γαβριηλίδης. Το διήγημά της «Το νεκρό παιδί» συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή διακριθέντων διηγημάτων (στο διαγωνισμό ΛόγωΤέχνης) «11 λέξεις», εκδόσεις Καλέντης (2013). «Η επιστροφή της Μαρούλας», θεατρική διασκευή για παιδιά δημοτικού του λαϊκού παραμυθιού «Η Μαρούλα» (2014), εκδόσεις Λαγουδέρα. «Σεμνά θαμμένα» (2018), ποιήματα, εκδόσεις Λαγουδέρα. Η ιστοσελίδα της ποιήτριας boukalistithalassa.blogspot.com

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης