Έζησες στα θερισμένα σκοτάδια
όταν το φέγγος άνοιγε
πληγές στα παράθυρα.
Τα καράβια δεν είχαν ταξίδια άλλα
κι οι εποχές μπαινόβγαιναν
στα δωμάτια.
Ήθελα τόσο να θυμηθώ
τα παλιά μας λόγια
στην άμμο χαραγμένα
κάπου στην εξοχή
όπου ακουγόταν τα πρωινά
ο κόκορας του Σαχτούρη,
το γάβγισμα του Βαραββά
κι εκείνη η φωνή που έλεγε
να δούμε πάλι τον κόσμο
από την αρχή,
χωρίς θυμό,
χωρίς την οργή των αγοριών
που έπαιζαν
δίπλα μας,
πόλεμο.
όταν το φέγγος άνοιγε
πληγές στα παράθυρα.
Τα καράβια δεν είχαν ταξίδια άλλα
κι οι εποχές μπαινόβγαιναν
στα δωμάτια.
Ήθελα τόσο να θυμηθώ
τα παλιά μας λόγια
στην άμμο χαραγμένα
κάπου στην εξοχή
όπου ακουγόταν τα πρωινά
ο κόκορας του Σαχτούρη,
το γάβγισμα του Βαραββά
κι εκείνη η φωνή που έλεγε
να δούμε πάλι τον κόσμο
από την αρχή,
χωρίς θυμό,
χωρίς την οργή των αγοριών
που έπαιζαν
δίπλα μας,
πόλεμο.
Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα το 1974, ζει στον Αλμυρό Βόλου κι εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εργογραφία: Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας (Καστανιώτη, 1997). Τώρα είναι αργά (Απόπειρα, 2011). Μυθική μέρα (Ενδυμίων, 2014. Παράξενο καλοκαίρι Διηγήματα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2016). Ισόβιο πρόσωπο (Μελάνι, 2018).
