Τα πράγµατα είναι στη θέση τους·
Η άκρη του νιπτήρα,
τα πόδια στο οβάλ τραπέζι,
το λευκό άδειο φλιτζάνι.
Ψυχές δεν τριγυρίζουν
τ’ όνοµά µου,
η ζωή από απόσταση γυρίζει.
Στον κήπο
χιόνι απάτητο.
Μια αχτίδα έχει φυτρώσει στον πάγο.
Αν ήµουν κάποια άλλη
θ΄ άλλαζα
τα παπούτσια µου,
το σπασµένο χερούλι του απογεύµατος,
τις σακούλες κάτω από τα µάτια της πόλης.
Αν ήµουν κάποια άλλη
Θ΄ ακολουθούσα το δρόµο µέσα στο ποίηµα
της σελίδας εκατόν είκοσι πέντε
αργά τη νύχτα
Μα όποια κι αν είµαι
∆εν µε πιστεύουν πια
Η άκρη του νιπτήρα,
τα πόδια στο οβάλ τραπέζι,
το λευκό άδειο φλιτζάνι.
Ψυχές δεν τριγυρίζουν
τ’ όνοµά µου,
η ζωή από απόσταση γυρίζει.
Στον κήπο
χιόνι απάτητο.
Μια αχτίδα έχει φυτρώσει στον πάγο.
Αν ήµουν κάποια άλλη
θ΄ άλλαζα
τα παπούτσια µου,
το σπασµένο χερούλι του απογεύµατος,
τις σακούλες κάτω από τα µάτια της πόλης.
Αν ήµουν κάποια άλλη
Θ΄ ακολουθούσα το δρόµο µέσα στο ποίηµα
της σελίδας εκατόν είκοσι πέντε
αργά τη νύχτα
Μα όποια κι αν είµαι
∆εν µε πιστεύουν πια
Η Λίνα Φυτιλή γεννήθηκε στη Λάρισα το 1974, ζει στον Αλμυρό Βόλου κι εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εργογραφία: Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας (Καστανιώτη, 1997). Τώρα είναι αργά (Απόπειρα, 2011). Μυθική μέρα (Ενδυμίων, 2014. Παράξενο καλοκαίρι Διηγήματα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2016). Ισόβιο πρόσωπο (Μελάνι, 2018).
