Γιώργος Δουατζής, «Έφηβη φωνή»

Και με τον λόγο
προσπαθούσα να φτιάξω γέφυρες
να πλησιάσω τους ανθρώπους

Τα τρία μου αιτούμενα
σιωπή, γραφή και γέφυρες
ήταν μοναδικές κάθε φορά
πράξεις, απόπειρες κίνησης
βήματα προς την ουσία

Αλλά, γιατί έπρεπε να μάθω τόσο αργά
ότι όσα παράθυρα κι αν ζωγραφίσω
στους τοίχους της φυλακής μου
δεν θα ανοίξει εύκολα κανένα
για να μπεί το φως που περιμένω

Μόνο κείνο το τρεμάμενο φως κεριού
θα παραμείνει ζωντανό
να μου θυμίζει ότι δεν έσφαλλα
επικαλούμενος τον νέο ανθρωπισμό
που θα ξεπηδήσει από τον ζόφο
που ζει η ανθρωπότητα
-πίδακας, λες, αξιοπρέπειας-
κι ας ήταν αιτία ένας τόσος δα αόρατος ιός

Ελάτε αγαπημένοι μου
να ανοίξετε τα παράθυρα
που ζωγράφιζα χρόνια για σας
να μπει ζωοποιό παρθένο φως
όχι ελπιδοφόρο, αλλά πραγμάτωσης
μιας και τα χέρια μας βαστούν ακόμα
για να σηκώσουν τον κάματο αιώνων
σ΄ αυτή τη βασανισμένη γη

Α, η χαρά χρώματα που έχει
πόσο λευκό και κόκκινο
να βάψουν από την πόλη ολόκληρη
ως μια παγκόσμια φυλακή

Ωστόσο δεν κατάλαβα ποτέ
το φθόνο σας
εγώ για τα χρώματα της Άνοιξης
μιλούσα παιδιόθεν
και δεν σας πλάνεψα
απλώς έμεινε για δεκαετίες
έφηβη η φωνή μου
κι έπειτα, μην ξεχνάς
μέτοικοι είμαστε
σε τούτο τον φιλόξενο πλανήτη
αχρείοι κι αχάριστοι σαν ευεργετημένοι.
~
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κάπα που μου έστειλε ΚΑΙ αυτό το ποίημα.

το ιστολόγιο του ποιητή

Ο Γιώργος Δουατζής γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Δημοσιογραφεί από το 1974. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως ρεπόρτερ, αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, διευθυντής. Πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση το 1971, στην «Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς» των εκδόσεων Άγκυρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, τσεχικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Γραφτά (1976). Τοπική Αυτοδιοίκηση (1986, Εξάντας). Τα Μικρά (1996,  Κάκτος).   Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (1997, ανθολόγηση, Κέδρος).  Προς Δέκα Επιστολή (2001, Μίλητος).   Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (2002, 2003 Εξάντας).  Σπονδές (2004, Εξάντας. Τα Μικρά β’ (2004, Εξάντας).  Τα κόκκινα παπούτσια (2004, Εξάντας).  Το Κουμπί (2004, Εξάντας). Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη (επιμ. Γ. Δουατζή, 2008, Κέδρος).  Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη (2008, μυθιστόρημα, Λιβάνης).  Περί Δημοσιογραφίας, (2010, δοκίμιο, Πεδίο).  Φωτοποιήματα (2010,  Καπόν).  Πατρίδα των καιρών (2010, Καπόν).  Το Κουμπί (έκδοση αναθεωρημένη, 2011, Ιωνικό Κέντρο).  Το σπασμένο παιχνίδι, Κώστας Αξελός (2011, Καπόν). Σχεδίες (2012, Καπόν).  Τα 99 Μικρά (2013, Vakxikon (έντυπο, e-book).   Η άλλη λέξη (2014, διηγήματα, Γαβριηλίδη).  Ωδή στα κόκκινα παπούτσια (2014, Γαβριηλίδης (ελλην.-ισπανικά).  Κράτα την Άνοιξη (2014, Γαβριηλίδης, (ελλην.-γαλλικά) με CD). # Ανάσα από πηλό, (2015, μυθιστόρημα, Πάπυρος).  Το κόκκινο κασκόλ (2016, Μανδραγόρας).   Ο Μουσουργός (2017, νουβέλα, Στίξις).  Τα Κάτοπτρα (2017, Στίξις).  Τάσος Λειβαδίτης. Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του (επιμ. Γ. Δουατζή, 2017, Στίξις).  Αντικατοπτρισμοί, Διάλογος Ρουκ-Δουατζή (2017, Στίξις).  Χρόνου Σκιά (2018, Στίξις). Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018) (επιμέλεια Γ. Ρούσκας, 2019, Στίξις).  Χρονογραφίες – Σημειώσεις ημερολογίου (2021, Κάκτος). Χάρτινοι απόγονοι (Στίξις, 2021) [από την ιστοσελίδα του ποιητή - douatzis.gr]