Ο ήλιος ξεμυτίζει πίσω απ’ τον τοίχο του σπιτιού,
στέκει στη μέση του δρόμου
και μας φυσά
με την κόκκινη πνοή του.
Ίνσμπρουκ, πρέπει να σ’ εγκαταλείψω.
Αύριο όμως
θα μας περιμένει ένας πυρωμένος ήλιος
στο μισοπεθαμένο γκρίζο δάσος,
όπου θα δουλεύουμε και θα ζούμε.
~
(1).jpg)
.png)
