Μαργαρίτα Παπαμίχου, «Το βουνό»

Σε μια στιγμή μόνο πρόλαβα κι έζησα
εφτά ήλιους
εφτά φεγγάρια
μια μεγάλη εβδομάδα
είχα πάθει ήδη πολλά
μου έταξαν ανάσταση
ανέβηκα στην κορυφή του Γολγοθά μου
πούπουλο ήταν ο σταυρός
στον ήδη φαγωμένο ώμο μου
τα χέρια μου έσταζαν μελωδικά
σχεδόν μωρουδιακά
στάθηκα εκεί ψηλά για λίγο
με μιαν ανάσα κατάπια όλο το βαρύ ουρανό
έσκυψα και φίλησα το αγαπημένο βουνό
αναστέναξε
δικαιώθηκε
τα καρφιά τα άπλωσα στο χώμα
στεγνό αίμα
ήταν ήδη παλιό
κοίταξα κάτω
κοίταξα από ψηλά προς τα κάτω
κίτρινος κόσμος
τα πόδια του βουνού μου σε ανθοφορία
κι εγώ ψηλά
στο κεφάλι του βουνού εγώ
ζητούσα έναν λόγο
για να σταυρωθώ
πηγή

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου (1969) μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο και σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες , καθώς και σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας» με το ποίημά της «Ο Χορός του Δερβίση».