Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Μαργαρίτα Παπαμίχου, «Στις μύτες των ποδιών»

Μετακίνηση Ένα
Λίγο πιο πέρα
λίγο ακόμη
άλλο ένα βήμα σας παρακαλώ
κρατείστε την ανάσα σας
τώρα αφήστε την στο πεζούλι
τα χέρια σας στο παρμπρίζ
το βλέμμα σας μπορείτε να το κάνετε ο, τι θέλετε
προς το παρόν
δεν έχουμε κάποια σχετική οδηγία γι αυτό
όχι κύριε φάρμακο για της ανησυχίας τον ιό δεν έχουμε
θα πρέπει να δείξετε υπομονή
η επιστήμη δεν έχει φτάσει δυστυχώς σε τέτοια βάθη εαυτού

Μετακίνηση δύο
Στάθηκε απορημένος στη μέση του διαδρόμου
δε θυμόταν σε ποιο ράφι βρισκόταν το ξύδι το βαλσαμικό
ήταν ζωτικής σημασίας να το βρει
διότι μια παλιά πληγή στο κενό διάστημα μεταξύ καρδιάς κι εγκεφάλου
είχε αρχίσει ήδη να κακοφορμίζει
δυο ταπεινά μαρούλια του έγνεψαν με συμπόνια
στο πράσινο και τρυφερό βλέμμα τους έλαμψε ξαφνικά
η πρώτη η παλιά παιδική ανάγκη
να χωθεί στο ζεστό κουκούλι μιας αγκαλιάς
και μια
έστω μια ενήλικη φωνή
να του ψιθυρίσει μη φοβάσαι
είμαι εδώ

Μετακίνηση τρία έως τέσσερα
Ο λογαριασμός δεν ήταν ενημερωμένος
μόνο κάτι ακάλυπτες ενοχές
και λίγα δάκρυα σφραγισμένα υπήρχαν σε καταθέσεις
αλλά τι να τα κάνεις κι αυτά ήταν σε παλιό νόμισμα
άφησε τον ταμία έκπληκτο κι έτρεξε στο πατρικό σπίτι να ρωτήσει που είχαν κρυμμένο
το παιδικό του όνειρο
βρήκε τη μάνα υπομονετικά να πλέκει μια καινούρια προσευχή

Μετακίνηση πέντε
Ήταν η πιο ένδοξη τελετή
εκεί έξω όλα δούλευαν ρολόι χωρίς εμάς
λες και δεν υπήρξαμε πραγματικά ποτέ
πως είναι δυνατόν ν’ ανθίζει η ροδακινιά
να κάνει πως δε μας βλέπει
που δε μας είδε και ποτέ της
μα εμείς έτσι θα θέλαμε
να μας ήξερε αυτή η άνοιξη
όχι για να αποδείξει την ταυτότητά της διά του βλέμματός μας
απλώς ένα φιλί ερωτευμένων θα την έκανε ακόμη πιο σπουδαία
τρελοί που πιστέψαμε στο χώμα
εκεί έξω τη βλέπαμε
εμείς στα παράθυρα
εκεί έξω κοιτάζαμε
εκεί έξω εμείς λείπαμε
πηγή

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου (1969) μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο και σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες , καθώς και σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας» με το ποίημά της «Ο Χορός του Δερβίση».

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης