Ρυτιδώνει η θάλασσα να μου θυμίσει
πως μια μέρα κι εγώ θα ξεχάσω
μια μέρα κι εγώ θα ξεχαστώ
μια μέρα το βάρος θα βρεθεί δεμένο στην ουρά ενός χελιδονιού να
πετάει με τα χίλια σύννεφα για τις λίθινες χώρες
κι εγώ θα το ξεπροβοδίζω από την άλλη μεριά
μια μέρα θα ξεχάσω
το ξέρω πως έτσι λέει το δίκιο
πως δε γίνεται για πάντα να διυλίζεις τον καιρό
μα τούτο εδώ το παλιό καρφί που πάει να σκουριάσει
ποτέ του δε θα με ξεχάσει
πηγή
πως μια μέρα κι εγώ θα ξεχάσω
μια μέρα κι εγώ θα ξεχαστώ
μια μέρα το βάρος θα βρεθεί δεμένο στην ουρά ενός χελιδονιού να
πετάει με τα χίλια σύννεφα για τις λίθινες χώρες
κι εγώ θα το ξεπροβοδίζω από την άλλη μεριά
μια μέρα θα ξεχάσω
το ξέρω πως έτσι λέει το δίκιο
πως δε γίνεται για πάντα να διυλίζεις τον καιρό
μα τούτο εδώ το παλιό καρφί που πάει να σκουριάσει
ποτέ του δε θα με ξεχάσει
πηγή
Η Μαργαρίτα Παπαμίχου (1969) μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο και σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες , καθώς και σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας» με το ποίημά της «Ο Χορός του Δερβίση».