Νομίζουν πως είμαι ένας αντικατοπτρισμός
Στο χαμόγελο του νερού
Δεν έχω άλλα δάκρυα
Να ανακατεύονται με τη θάλασσα
Για να συμπληρώνω αλάτι
Σηκώνομαι
Και μου λείπει ο χρόνος μου
Εσύ έρχεσαι να με ξεκληρίσεις
Με κρυφά βήματα
Ως την τελευταία διακοσμητική δέσμευση
Ξηλώνεις με τις δαγκάνες σου
Κάθε αρχή
Όμως εγώ είμαι νερό
Είμαι ακόμη νερό το πιστεύεις;
Κάθε μέρα
Βλέπω το ίδιο όνειρο
Η απουσία σου
Είναι μεγαλύτερη από μένα
Έχω όλα τα αινίγματα της δίψας
Αποκλεισμένα στο σώμα μου
Για να μπορείς εσύ να έρχεσαι να με βλέπεις
Όποτε θέλεις
Αφήνοντας ψεύτικες γλώσσες
Στην τρύπα με τους χιλιάδες σταυρούς
Αριστερά της καρδιάς
Και να γίνομαι από σένα
Με τον ανεπανάληπτο τρόπο μου
Αντικαθεστωτικός πόνος
Βρέχει τόσα πολλά χιλιόμετρα
Για τόσες ισόβιες συλλαβές
Και απλώς κολλάς πάνω μου
Παράνομα διαβατήρια
Για να μπορείς να με ονομάζεις
Να επισκέπτεσαι που και που
Την αθανασία μου
Όμως εγώ είμαι νερό
Εσύ είσαι η φωτογραφία του
Στο χαμόγελο του νερού
Δεν έχω άλλα δάκρυα
Να ανακατεύονται με τη θάλασσα
Για να συμπληρώνω αλάτι
Σηκώνομαι
Και μου λείπει ο χρόνος μου
Εσύ έρχεσαι να με ξεκληρίσεις
Με κρυφά βήματα
Ως την τελευταία διακοσμητική δέσμευση
Ξηλώνεις με τις δαγκάνες σου
Κάθε αρχή
Όμως εγώ είμαι νερό
Είμαι ακόμη νερό το πιστεύεις;
Κάθε μέρα
Βλέπω το ίδιο όνειρο
Η απουσία σου
Είναι μεγαλύτερη από μένα
Έχω όλα τα αινίγματα της δίψας
Αποκλεισμένα στο σώμα μου
Για να μπορείς εσύ να έρχεσαι να με βλέπεις
Όποτε θέλεις
Αφήνοντας ψεύτικες γλώσσες
Στην τρύπα με τους χιλιάδες σταυρούς
Αριστερά της καρδιάς
Και να γίνομαι από σένα
Με τον ανεπανάληπτο τρόπο μου
Αντικαθεστωτικός πόνος
Βρέχει τόσα πολλά χιλιόμετρα
Για τόσες ισόβιες συλλαβές
Και απλώς κολλάς πάνω μου
Παράνομα διαβατήρια
Για να μπορείς να με ονομάζεις
Να επισκέπτεσαι που και που
Την αθανασία μου
Όμως εγώ είμαι νερό
Εσύ είσαι η φωτογραφία του
Ο Σταύρος Σταυρόπουλος γεννήθηκε στο Μοσχάτο το 1962. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία και στην Αθήνα δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και εφημερίδες και υπήρξε για χρόνια κριτικός δίσκων και βιβλίου σε περιοδικά της εποχής. Υπήρξε βασικός συνεργάτης του cult περιοδικού "Αγκάθι" και της εφημερίδας ΜΕΤΡΟ, διατηρώντας εκεί την στήλη της κριτικής του βιβλίου για πολλά χρόνια (Οδός βιβλίου). Συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία για πολλά χρόνια, όπου, εκτός των άλλων διατηρούσε και την μόνιμη στήλη Νύχτα είναι θα περάσει στο ένθετο "Βιβλιοθήκη". Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Τρία βιβλία του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο. Εργογραφία (συνοπτικά): "Διαμελίζομαι" 1983, εκδ. Βασδέκης,β' έκδοση 1990. "Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου", 2002, εκδ. Απόπειρα, β' έκδοση 2004 "Φως Γυναίκας" 2004, εκδ. Αστάρτη. "Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα" 2005, εκδ. Απόπειρα. "Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις" 2009, εκδ. Μεταίχμιο. "Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια" 2010,εκδ. Απόπειρα, β' έκδοση 2012, γ' έκδοση 2019. "Καπνισμένο Κόκκινο", 2013 εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2017. "Ολομόναχοι Μαζί", 2014, εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2018. "Ο άνθρωπος έσπασε", 2015, εκδ. Γαβριηλίδης. "Κατά τον δαίμονα εαυτού", 2015, εκδ. Σμίλη. "Πράξη εξαφάνισης", 2016, εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2017. "So long, Marianne: Ποιήματα στη Μαρία", 2017, εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2017, γ' έκδοση 2018. "Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ", 2018, εκδ. Απόπειρα. "Ασκήσεις ήθους", 2018, εκδ. Απόπειρα (τετράπτυχο). "Νω", 2020, εκδ. Απόπειρα (Μονόλογος).