Χαρτ Κρέιν (Harold Hart Crane), «XXV - Μαύροι καβαλάρηδες και άλλοι στίχοι»

Ιδού το μνήμα ενός αμαρτωλού
και δίπλα του πνεύμα στυγνό.
Ήρθε θλιμμένη μια κοπέλα με βιολέτες,
αλλά το πνεύμα τής άρπαξε το χέρι.
«Όχι λουλούδια σ’ αυτόν», είπε.
Δάκρυσε η κοπέλα:
«Μα, τον αγαπούσα».
Αγρίεψε, σκοτείνιασε το πνεύμα:
«Όχι λουλούδια σ’ αυτόν».
Εδώ σας θέλω:
αν είχε δίκιο το πνεύμα,
γιατί δάκρυσε η κοπέλα;
~

Στέφεν Κρέιν Άπαντα τα ποιήματα, Ψηφιακή έκδοση
μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
πηγή