Χριστίνα Γεωργιάδου, «Σοφία - ΙΙΙ. Τίγρης»

 Του ήλιου κεντίδια
φορώντας κατάσαρκα
λυμαίνομαι την έρημο

Αιμάτινα σύμπαντα
εκρήγνυνται
σε άπειρες άλικες στάλες
στο κρανίο μου

Γραπώνω ασύστολα
την άλαλη ζωή
μ’ αγριεμένο βλέμμα

Μύριες σκέψεις       − πώς, δεν ξέρω
ξεστρατίζουν               − δεν λυπάμαι
απ’ του κόσμου το ανάερο − μαίνομαι
και γίνονται δικές μου
Δεν φρονώ, δεν λυπάμαι
είμαι τ’ αγρίμι της ερήμου
κι αφρίζω στη θέα
του αδύναμου κόσμου

Αρπάζω τη σοφία      − δική μου
δεν σκοπεύω          − σύγκορμη δική μου
να ολοκληρώσω τη ζήση παρά μόνο
σε θέαση, σε άλικους ανασασμούς
−μόνο δικούς μου− του ατελεύτητου
Είμαι τ’ αγρίμι της ερήμου
Είμαι το άλλοθι της πλάσης
κραυγή και αναίρεση
        διάσπαση
~
από τη συλλογή Γόος, εκδ. Δωδώνη, 2019
(ενότητα Νέφινα)
πηγή

κείμενο της ποιήτριας για τη συλλογή “Γόος” 

 

Η Χριστίνα Γεωργιάδου γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μετάφραση στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών στη μέση εκπαίδευση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Πάροδος" και στο ιστολόγιο του Τόλη Νικηφόρου, dreaming-in-the-mist.blogspot.gr. Εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή "Σπορά" το 2016 (εκδόσεις Κυριακίδη), για την οποία έλαβε το βραβείο Μαρία Πολυδούρη του Δήμου Καλαμάτας το 2017, από κοινού με την ποιητική συλλογή "Ιστορίες κρίσης" του Φαίδωνα Μουδόπουλου-Αθανασίου. Η δεύτερη ποιητική συλλογή "Γόος" εκδόθηκε το 2019. Κριτικές για τη συλλογή έχουν γραφτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά 'Πνευματική Ζωή' και 'Νουμάς', στα φιλολογικά περιοδικά 'Φιλολογική' και 'Θέματα Παιδείας', ενώ υπήρξαν και διαδικτυακές κριτικές, στο 'Στίγμα Λόγου' από την Κρις Λιβανίου, στο FRACTAL από τη Διώνη Δημητριάδου, και στο diastixo από τον Πέτρο Γκολίτση.