Χριστίνα Παρασχά, «Λόγος υποθετικός»

αν σου έγραφα ένα γράμμα
θα μάθαινες για την αφόρητη απουσία σου
για την παράνομη κατοχή των σκέψεών μου
και τα 86400 δευτερόλεπτα της ημέρας
θα μάθαινες πως κάποτε θα συναντηθούμε
καλοκαίρι θα είναι
θα τρέξω με ορμή καταπάνω σου
θα σπάσω όλα τα φράγματα της λογικής
τα χέρια σου θα ανοίξουν σαν δαγκάνες
και θα με λιώσουν μέσα τους
να μην ξαναφύγω ποτέ πια

θα σου έλεγα
είναι ακατόρθωτο να σταματήσω να σ’αγαπώ
όσο κι αν προσπαθώ με όποιους τρόπους
θεμιτούς ή αθέμιτους -συγγνώμη γι’αυτό-
πως πρέπει να έρθεις να με βρεις κι εγώ
τρέχοντας θα κατέβω και τους 10 ορόφους
θα σου έλεγα αγάπη μου
πως τα πρωινά μου δεν είναι πια φωτεινά
γιατί όταν ξυπνάω δεν αντικρύζω τα μάτια σου
και την Άνοιξη δεν έχω τι να την κάνω αφού
ν’ανθίζω μπορώ μόνο με τα δικά σου φιλιά
να επιστρέψω δεν τολμώ αφού
δεν έχω κανέναν να με περιμένει

αν σου έγραφα ένα γράμμα θα (…)

μα δεν θα σου γράψω, γιατί μεγαλώσαμε πια
μου είπαν πως οι μεγάλοι δε γράφουν γράμματα
έχουν άλλες δουλειές, που χρόνος για τέτοια
οι μεγάλοι λέει ζούνε με κενά
-τα κενά λέει συνηθίζονται-
οι μεγάλοι λέει ακολουθούν τα γεγονότα και
τα γεγονότα μου είπαν να μη γράψω άλλο γράμμα
ήμουν κάποτε μικρή άλλωστε, έχω γράψει πολλά
τα έχεις άραγε κρατημένα;

πηγή το ιστολόγιο της ποιήτριας