Σταμάτης Πολενάκης, «Οδυσσέως μαύρο φως»

Βαλέρια, αύριο όλα θα τελειώσουν· ο κόσμος θ’ αρχίσει και πάλι
από την αρχή. Αύριο όλα θα ξαναρχίσουν αλλά εγώ
θα κρατήσω για πάντα την ανάμνηση εκείνης της συνάντησής μας
στη Ρώμη. Η Πιάτσα ντι Σπάνια και το σπίτι του Κήτς·
η βροχή που έμπαινε από τα σπασμένα τζάμια
και τα κουρασμένα μάτια της Φάνυ Μπρον σημαδεμένα από τα δάκρυα.
Προσπάθησα να συνθέσω μια σύντομη ελεγεία για έναν ποιητή
που όπως ο Οδυσσέας πέθανε νέος σε ξένα χώματα
και τ` όνομά του ήταν γραμμένο στο νερό.
Ilritornod’Ulisseinpatria τραγουδούσαν ο άνεμος και το αλάτι
της θάλασσας και οι ψυχές των ναυτικών και οι σειρήνες
μπροστά στα θλιβερά απομεινάρια των πλοίων.

~
από τη συλλογή Η ένδοξη πέτρα, εκδ. Μικρή Άρκτος, 2014
πηγή

Ο Σταμάτης Πολενάκης (εγγονός του σιφνιού γελοιογράφου Σταμάτη Πολενάκη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και σπούδασε στο τμήμα Ισπανικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης. Είναι ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Γιάννη Γκούμα, και, κυρίως, από τον Richard Pierce. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Εργογραφία: Ποίηση: Το χέρι του χρόνου (Όμβρος, 2002).  Τα γαλάζια άλογα του Φραντς Μαρκ (Οδός Πανός, 2006), Νοτρ Νταμ (Οδός Πανός, 2008). Τα σκαλοπάτια της Οδησσού (Μικρή Άρκτος, 2012). Η ένδοξη πέτρα (Μικρή Άρκτος, 2014). Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες (Μικρή Άρκτος, 2016), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης, από κοινού με τη συλλογή "Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης" της Χλόης Κουτσουμπέλη, και με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Ο Αναγνώστης", 2017. Η πάλη με τον Άγγελο (Ενύπνιο, 2020). Θέατρο: Βερολίνο (Αιγόκερως, 2010).