Συνέντευξη του ποιητή Γεώργιου Δροσίνη (1859-1951) στην εφημερίδα «Αθηναϊκά Νέα» το 1936.
-Τι γράφετε τώρα; Γ. Δ.: Στίχους όποτε έρθουν και πεζά όποτε πρέπει.
-Έχετε πολλή ανέκδοτη εργασία; -Λίγη στο συρτάρι και πολλή στο νου.
-Πότε πρωτοδημοσιεύσατε έργο σας; -Στα 1878, όταν ήμουν 18 ετών, τη μετάφραση μιας γαλλικής κωμωδίας «Ο παράδοξος γάμος» που έχει και παρασταθή
-Εγνωρίσατε καμμίαν αποτυχίαν; -Κάθε τι που έχω γράψη είνε μια αποτυχία αν συγκριθή με ό,τι θα ήθελα να είνε.
-Ποιο προτιμάτε από τα έργα σας; -Το τελευταίο που έγραψα και ακόμη περισσότερο εκείνο που δεν έχω ακόμη γράψη.
-Ποια από τα έργα άλλων προτιμάτε; -Κατά την ψυχική διάθεση που βρίσκομαι αλλάζει και η προτίμησή μου.
-Τι διαβάζετε τώρα; -Συνήθως διαβάζω κάτι ευχάριστο πριν κοιμηθώ για να βάλω μεσότοιχο με τις φροντίδες της ημέρας. Το πρωί ό,τι έχω βαθύτερο που θέλει συγκέντρωση και προσοχή, και στο διάστημα της μέρας κάθε τι σχετικό με τη σύγχρονη κοινωνική και πνευματική ζωή, για να είμαι ενήμερος.
-Ποια είνε η πιο μεγάλη σας ευχαρίστηση; -Το πρωινό ξύπνημα αντίκρυ στον ήλιο που ανατέλλει από την θάλασσα ή από κορυφή βουνού.
-Τι σας δυσαρεστεί ιδιαιτέρως; -Οι αδιάκριτες ερωτήσεις.
-Τι φαγητά προτιμάτε; -Τα καλομαγειρεμένα.
-Τι φαγητά δεν σας αρέσουν; -Τα ανάλατα.
-Τι πίνετε; -«Άριστον μεν ύδωρ» κατά τον Πίνδαρο.
-Ποιες ώρες εργάζεσθε; -Κατά προτίμηση τα πρωινά και κατ’ανάγκην τα βραδυνά.
-Ποιά είνε η καλλίτερη στιγμή σας; -Η απαλλαγή από ενοχλητική επίσκεψη.
-Ποιες ώρες κοιμάσθε; -Στην εξοχή όταν νυστάζω και στας Αθήνας όταν μ’ αφήση η ταραχή του δρόμου.
-Τι ώρα ξυπνάτε το πρωί; -Στας Αθήνας με το πρώτο τραμ όταν περνά, στην εξοχή με το πρώτο λάλημα του πετεινού.
-Σας αρέσει ο περίπατος; -Ναι όταν δεν έχω φλύαρο συμπεριπατητή.
-Ποιο από τα θεάματα προτιμάτε; -Δεν πηγαίνω σε κανένα. Όλα μου τα αναπληρώνει το ράδιο.
-Σας αρέσουν τα ταξείδια; -Περισσότερο από κάθε άλλο μου ήρεσαν, αλλά τώρα δεν ταξειδεύω πια. Ξαναγυρίζω με τον νου στα ωραιότερα περασμένα ταξείδια μου.
-Ποιο μέρος αγαπάτε πιο πολύ; -Από ξένες πόλεις για το Χειμώνα τη Δρέσδη και για την Άνοιξη τη Βενετία. Από τα δικά μας μέρη, τ’ακρογιάλια και τα δάση όπου πέρασα στα νεανικά μου χρόνια.
-Σας αρέσει η μουσική; -Το μου αρέσει είνε λίγο. Αν ήταν να ξαναγεννηθώ θα ήθελα να γεννηθώ μουσικός.
-Ποιόν συνθέτη προτιμάτε; -Τον Μπετόβεν γιατί είνε μαζί με τον Δάντε οι δυο ιερουργοί της τέχνης που την είχαν σαν θρησκεία και όχι σαν επάγγελμα.
-Τι αγαπάτε περισσότερο στον κόσμο; -Τη σωματική και ψυχική υγεία.
-Προτιμάτε τα γαλανά ή τα μαύρα μάτια; -Το χρώμα δεν σημαίνει τίποτε. Προτιμώ τα μάτια που έχουν περισσότερο ψυχικό φως.
-Προτιμάτε τις ξανθιές ή τις μελαχροινές; -Οι ξανθιές αντιπροσωπεύουν το πρωί. Οι καστανές το μεσημέρι και οι μελαχροινές τη νύχτα. Τις αγαπώ όλες, για να έχω ολόκληρο το γυναικείο εικοσιτετράωρο.
-Ποιο λουλούδι είνε η αδυναμία σας; -Το τριαντάφυλλο.
-Κινδυνεύσατε ποτέ στη ζωή σας; -Πολλούς κινδύνους περνά κανείς στη ζωή του χωρίς να τους καταλάβη.
-Τι ιδέαν έχετε για τας συνεντεύξεις; -Την καλλιτέραν και την χειροτέραν. Εξαρτάται από εκείνον που μου την ζητεί ή μου την δίδει.
Ο Γεώργιος Δροσίνης (Αθήνα, 1859 - Αθήνα 1951) ήταν ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής στην ποίηση και της ηθογραφίας στην πεζογραφία. Η πρώτη ποιητική του συλλογή Ιστοί Αράχνης σηματοδότησε την εμφάνιση της Νέας Αθηναϊκής Σχολής ενώ το διήγημά του Χρυσούλα κέρδισε το πρώτο βραβείο στον πρώτο διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Η Εστία» το 1883. [Βιογραφία]
