Έκοψα το φεγγάρι
κι ήτανε κόκκινο
σαν ματωμένο χείλος
Το ξερίζωσα από τα σπάργανά του
– ήτανε πράσινο
σαν τα φύλλα
που ρέουν στο ποτάμι
Κάρφωσα την καρδιά του
– ήτανε μαύρο
σαν τον κορμό
καμένου δέντρου
Το έκρυψα στον κόρφο μου
– τρεμόπαιξε χλωμή
μια φλόγα
στο δάκρυ του
Κούρνιασα
στο κυρτό του κορμί
και έκλαψα
– κραυγή μετανοίας
~
από τη συλλογή Γόος, εκδ. Δωδώνη, 2019
(ενότητα Πύρινα)
πηγή
κι ήτανε κόκκινο
σαν ματωμένο χείλος
Το ξερίζωσα από τα σπάργανά του
– ήτανε πράσινο
σαν τα φύλλα
που ρέουν στο ποτάμι
Κάρφωσα την καρδιά του
– ήτανε μαύρο
σαν τον κορμό
καμένου δέντρου
Το έκρυψα στον κόρφο μου
– τρεμόπαιξε χλωμή
μια φλόγα
στο δάκρυ του
Κούρνιασα
στο κυρτό του κορμί
και έκλαψα
– κραυγή μετανοίας
~
από τη συλλογή Γόος, εκδ. Δωδώνη, 2019
(ενότητα Πύρινα)
πηγή
Η Χριστίνα Γεωργιάδου γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην
Κατερίνη. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης και μετάφραση στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και
Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται
ως καθηγήτρια αγγλικών στη μέση εκπαίδευση. Ποιήματά της έχουν
δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό "Πάροδος" και στο ιστολόγιο του
Τόλη Νικηφόρου, dreaming-in-the-mist.blogspot.gr. Εξέδωσε την πρώτη της
ποιητική συλλογή "Σπορά" το 2016 (εκδόσεις Κυριακίδη), για την οποία
έλαβε το βραβείο Μαρία Πολυδούρη του Δήμου Καλαμάτας το 2017, από κοινού
με την ποιητική συλλογή "Ιστορίες κρίσης" του Φαίδωνα
Μουδόπουλου-Αθανασίου. Η δεύτερη ποιητική συλλογή "Γόος" εκδόθηκε το
2019. Κριτικές για τη συλλογή έχουν γραφτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά
'Πνευματική Ζωή' και 'Νουμάς', στα φιλολογικά περιοδικά 'Φιλολογική' και
'Θέματα Παιδείας', ενώ υπήρξαν και διαδικτυακές κριτικές, στο 'Στίγμα
Λόγου' από την Κρις Λιβανίου, στο FRACTAL από τη Διώνη Δημητριάδου, και
στο diastixo από τον Πέτρο Γκολίτση.




(1).jpg)
.png)

