Μιχάλης Κατσαρός, «Όταν»

 Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ’ ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.

Πάλι σας δίνω όραμα.

~
από τη συλλογή Κατά Σαδδουκαίων, εκδ. Νέο Επίπεδο, 1998
πηγή - ανάλυση

 

Ο Μιχάλης Κατσαρός (Κυπαρισσία Μεσσηνίας, 1919 – Αθήνα, 1998) ήταν Έλληνας ποιητής, εκπρόσωπος της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής λογοτεχνίας. Ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική και υπέγραφε τους πίνακές του με το όνομα Michel. Σε νεαρή ηλικία πήρε μέρος σε αριστερές πολιτικές οργανώσεις και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1945 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και έζησε για πολλά χρόνια σε δύσκολες συνθήκες, ασκώντας διάφορα βιοποριστικά επαγγέλματα. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Θεμέλιο" (1947), "Ποιητική Τέχνη", "Τα Νέα Ελληνικά", "Αθηναϊκά Γράμματα" και "Στόχος" (1950) και το 1975 εξέδωσε το περιοδικό "Σύστημα", όπου δημοσίευε κυρίως δικά του κείμενα. Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία σημειώθηκε το 1946, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το Μπαρμπερίνικο καράβι" στο περιοδικό "Ελεύθερα Γράμματα". Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μεσολόγγι". Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Μεσολόγγι" (1949), "Κατά Σαδδουκαίων" (1953), "Οροπέδιο" (1956), "Σύγγραμμα" (1975), "Πρόβα και ωδές" (1975), "Ενδύματα" (1977), "Αλφαβητάριο - ποιήματα Α-Ω" (1978), "Ονόματα"  (1980), "3Μ+3Μ=6Μ" (1981), "4 μαζινό" (1982), "Μείον ωά" (1985), "Ο πατέρας του ποιητή" (1987), "Κορέκτ, φόβος του ποιητή" (1996), "Εννέα το επτά" (1997), τα δοκίμια "Πας-Λακίς Michelet" (1973), "Σύγχρονες μπροσούρες" (1977-78), "Αυτοκρατορική πραγματικότητα" (1995), "Το κράτος εργοδότης" (1996), και το μυθιστόρημα "Οι συλλέκται της Μονόχρα" (1980). Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη. Υπήρξε νυμφευμένος με τη ζωγράφο Κούλα Μαραγκοπούλου.