Όταν η γη σείστηκε και οι ουρανοί άνοιξαν
και οι θλιμμένες σκιές
άρχισαν ν’ ανεβαίνουν ξανά προς το φως,
τότε είδαμε από μακριά
να μας καλούν άγνωστα κύματα
της καινούριας πατρίδας. Αλλά
ο Οδυσσέας δεν ήταν μαζί μας.
Ο Οδυσσέας δεν ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους
που επέστρεψαν.
Γι’ αυτό η Πηνελόπη υφαίνει κάθε νύχτα
ένα σάβανο από σκοτεινό χιόνι.
Γι’ αυτό μας κοιτάζουν οι νεκροί
με τα μάτια ξεριζωμένα από τις κόγχες τους.
και οι θλιμμένες σκιές
άρχισαν ν’ ανεβαίνουν ξανά προς το φως,
τότε είδαμε από μακριά
να μας καλούν άγνωστα κύματα
της καινούριας πατρίδας. Αλλά
ο Οδυσσέας δεν ήταν μαζί μας.
Ο Οδυσσέας δεν ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους
που επέστρεψαν.
Γι’ αυτό η Πηνελόπη υφαίνει κάθε νύχτα
ένα σάβανο από σκοτεινό χιόνι.
Γι’ αυτό μας κοιτάζουν οι νεκροί
με τα μάτια ξεριζωμένα από τις κόγχες τους.
Ο Σταμάτης Πολενάκης (εγγονός του σιφνιού γελοιογράφου Σταμάτη Πολενάκη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και σπούδασε στο τμήμα Ισπανικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης. Είναι ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Γιάννη Γκούμα, και, κυρίως, από τον Richard Pierce. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Εργογραφία: Ποίηση: Το χέρι του χρόνου (Όμβρος, 2002). Τα γαλάζια άλογα του Φραντς Μαρκ (Οδός Πανός, 2006), Νοτρ Νταμ (Οδός Πανός, 2008). Τα σκαλοπάτια της Οδησσού (Μικρή Άρκτος, 2012). Η ένδοξη πέτρα (Μικρή Άρκτος, 2014). Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες (Μικρή Άρκτος, 2016), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης, από κοινού με τη συλλογή "Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης" της Χλόης Κουτσουμπέλη, και με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Ο Αναγνώστης", 2017. Η πάλη με τον Άγγελο (Ενύπνιο, 2020). Θέατρο: Βερολίνο (Αιγόκερως, 2010).