Άννα Αχμάτοβα (Aнна Ахмaтова), «Μη με τρομάζεις με μοίρα τρομερή»

 Μη με τρομάζεις με μοίρα τρομερή
Και του Βορρά την πλήξη τη μεγάλη.
Σήμερα είναι η πρώτη μας γιορτή,
Και χωρισμό τη λένε αυτή.
Δεν πειράζει που την αυγή δεν είδαμε,
Που δεν πλανιόταν πάνω μας το φεγγάρι,
Σήμερα  δώρο πρωτόγνωρα
Στον κόσμο θα σου χαρίσω:
Την αντανάκλασή μου στο νερό
Την ώρα, που ξενυχτά το βραδινό ρυάκι.
Το βλέμμα εκείνο που δε μπόρεσε να βοηθήσει
Το πεφταστέρι στον ουρανό να γυρίσει,
Την ηχώ της φωνής που αρρώστησε,
Όταν ήταν φρέσκια και καλοκαιρινή, -
Για να μπορούσες δίχως τρέμουλο ν’ ακούσεις
Στη Βορονιά κοντά στη Μόσχα τα κουτσομπολιά,
Και η υγρασία της μέρας του Οκτώβρη
Ήτανε πιο γλυκιά από του Μάη την απόλαυση . . .
Να με θυμάσαι, άγγελε μου,
Να με θυμάσαι έστω και μέχρι το πρώτο χιόνι να πέσει.

1959

~
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
πηγή και το ποιήμα στα ρωσικά