Σταμάτης Πολενάκης, «Μέρες του 1952»

Το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρόν- ένδοξες μέρες
μας περιμένουν
το 'παν δυο γέροι συζητώντας μεταξύ τους
το 'παν οι κυρίες στο τσάι του φιλανθρωπικού σωματείου
το 'πε ο ηλικιωμένος φωτογράφος στο θλιμμένο αγοράκι
με τα κοντά παντελονάκια που οι γονείς του
το πήγαν να φωτογραφηθεί για την επέτειο
το 'πε ο κύριος Τάκης ο μανάβης που έκλεβε
τη γιαγιά μου στο ζύγι
το 'πε ο μουγκός στον κουφό
το 'πε ένας διεθνούς φήμης υπνωτιστής στο ραδιόφωνο
το 'πε ένας συνταξιούχος ταγματασφαλίτης
που είχε ανοίξει κουρείο στην οδό Αιόλου
το 'πε σε μένα ένας τυφλός ζητιάνος
όλοι το 'παν σε όλους κι έτσι τα χαρμόσυνα νέα
διαδόθηκαν παντού
το 'παν οι καφετζούδες στον Πλαστήρα,
ένα μεσημέρι με καύσωνα στην πλατεία Ομονοίας
τον Αύγουστο του 1952.

~
από τη συλλογή Η ένδοξη πέτρα, εκδ. Μικρή Άρκτος, 2014
πηγή

Ο Σταμάτης Πολενάκης (εγγονός του σιφνιού γελοιογράφου Σταμάτη Πολενάκη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 και σπούδασε στο τμήμα Ισπανικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης. Είναι ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά από τον Γιάννη Γκούμα, και, κυρίως, από τον Richard Pierce. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Εργογραφία: Ποίηση: Το χέρι του χρόνου (Όμβρος, 2002).  Τα γαλάζια άλογα του Φραντς Μαρκ (Οδός Πανός, 2006), Νοτρ Νταμ (Οδός Πανός, 2008). Τα σκαλοπάτια της Οδησσού (Μικρή Άρκτος, 2012). Η ένδοξη πέτρα (Μικρή Άρκτος, 2014). Τα τριαντάφυλλα της Μερσέδες (Μικρή Άρκτος, 2016), που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης, από κοινού με τη συλλογή "Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης" της Χλόης Κουτσουμπέλη, και με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Ο Αναγνώστης", 2017. Η πάλη με τον Άγγελο (Ενύπνιο, 2020). Θέατρο: Βερολίνο (Αιγόκερως, 2010).