Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (William Butler Yeats), «Ο Άγιος κι ο Καμπούρης»

Καμπούρης: Ορθώσου, ύψωσε χέρι ευλογίας
στον άνθρωπο πού βρήκε την μεγάλη πίκρα.
Με νού γεμάτο από χαμένη ευτυχία
Καίσαρ Ρωμαίος πάλαι ποτέ, δόξες και νεκρά
κλέη, λιώνουν μέσα στην καμπούρα μου.

Άγιος: Μ’ άλλο για τον καθένα σχέδιο
μας δοκιμάζει ο Θεός.
Δεν σταματώ να ευλογώ τον αίτιο
καθώς παιδεύομαι, ημέρας και νυχτός
και πελεκάω το κορμί γιατί ποθώ
να ξερριζώσω από το χώμα της σαρκός
Μεγάλο Αλέξανδρο, Αύγουστο Καίσαρα – κι αν αξιωθώ

το μέγα περικάθαρμα ονόματι Αλκιβιάδης
να τόνε σβήσω, – την παλιοσαβούρα μου.

Καμπούρης: Για όλους που βόσκησαν κι ευλόγησαν την σάρκα σου
πολλές οφείλω χάριτες, μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Μ’ ετίμησαν καθείς κατά την μάρκα του
μα ο Αλκιβιάδης με μεγαλοσύνη.

~
μετάφραση: Δημήτρης Κοσμόπουλος
πηγή