Χαρά Ναούμ, «Δικταίο Άντρο»

Τα σκορπισμένα ειδώλια κρυφακούν
Μέσα στα στήθη τους οι θεότητες σκάβουν
να σωθούν να φύγουν
Το σπήλαιο δονείται
Πέφτουμε
Πέφτουμε στη λίμνη
Κάποιος φωνάζει προσοχή
Κάποιος παρακούει προσευχή
και κάποιος ακουμπάει το δεξί του χέρι
στον αριστερό ώμο και αναπέμπει δέηση στους σταλακτίτες
τις αιχμηρές θεές μη μας ξεσκίσουν
Αν ραγίσει ένα ειδώλιο
τα υπόλοιπα σωπαίνουν και πονούν
τα χαραγμένα μέλη τους σβήνονται
και μένει μόνο ένας παλλόμενος λεκές
-ορείχαλκος‒ στο δάπεδο
Η ελιά που μας ευλόγησε ανά τους αιώνες
με τα εξαίσια δάχτυλα και τους ζωτικούς καρπούς
μάγισσα τώρα Τα τερτίπια της βλασταίνουν
λυσσώντας για αίμα
Και ο ταύρος –αυτό το ανυπότακτο παιδί‒
χάνει την ιερότητά του αποκτηνώνεται
δεν θα μας υπερασπιστεί στη δίκη
Η Ρέα κρυμμένη στην καρδιά μας
απ’ την αδηφαγία του εραστή της
καταζητούμενη και επίτοκη
Κι ένα σπασμένο αγγείο με τη συλλαβική του προσευχή
κατάσαρκα
να μας κερνά κρασί και ξενιτιά

Μέσα εδώ που έχουμε θαφτεί
τα έχουμε ανάγκη τα κτερίσματα
~

από τη συλλογή Τα βράδια πίσω απ' τα πουλιά, Μανδραγόρας, 2015
πηγή

Η Χαρά Ναούμ γεννήθηκε το 1985 στο Μαρούσι Αττικής. Μεγάλωσε στο Ρέθυμνο Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου και έκανε μεταπτυχιακό στο Paris 7-Denis Diderot με κατεύθυνση Τέχνης και Λογοτεχνίας. Ζει και εργάζεται στα Χανιά. Τίτλοι βιβλίων: Άγρυπνες αντιλόπες (Μανδραγόρας, 2013). Τα βράδια πίσω απ' τα πουλιά (Μανδραγόρας, 2015). Η Τέχνη του αίματος (Στίξις, 2020). 

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας oceandeslettres.blogspot.gr