Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή, «Φαντάζομαι τον θάνατο»

Φαντάζομαι τον θάνατο
σαν νυφικό, σε ντουλάπα, θαμμένο.
Η κόρη θυμάται την μάνα της.
Ο γιος, την αγάπη του την πρώτη.

Φαντάζομαι τον θάνατο,
καραβόπανο τρύπιο
στου πατρικού τ’ αποθηκάριο,
κι οι συγγενείς ξέχασαν,
πως φορέθηκε προσφάτως
από μια μάνα,
μια νύφη,
μιαν αγαπημένη.

Υποψιάζομαι όμως,
πως φαντάζομαι τον θάνατο
γιατί πολύ αμφιβάλλω αν υπάρχει ζωή,
μάνα καλή,
νύφη ευτυχισμένη,
ή αγάπη που να μην θάβεται
εξαρχής,
καταμεσής,
κι εν τέλει,
σ’ έναν ορίζοντα πελάγους.

~
από τη συλλογή  500 mg Ωκυτοκίνης, εκδ. Απόπειρα, 2020

πηγή

Η Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή γεννήθηκε το 1995 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανε­πι­στημίου Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις μετα­πτυ­χιακές σπουδές της στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοί­κησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της προσχολικής αγωγής και ασχολείται με την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Σάρ­κινοι θεοί δη­μο­σιεύτηκε στον τόμο με τον τίτλο Ανθρώπινα δαιμόνια από τις εκδόσεις Ρώμη το 2018, μαζί με τη συλλογή του Σταύρου Γκιργκένη Στου ματιού το κέντρο. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του δοκιμιακού-λογοτεχνικού περιοδικού Νόημα, του οποίου είναι και ιδρυτικό μέλος. Ποιήματα και πεζά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Τίτλοι βιβλίων: Ανθρώπινα δαιμόνια (Ρώμη, 2018). 500 mg Ωκυτοκίνης (Απόπειρα, 2020)

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας brokenpastelchalks.blogspot.com