Χάρις Κοντού, «Αβάπτιστα νερά»

Αβάπτιστα νερά
είναι, λες, η θάλασσα κυματιστός ουρανός
κι ακούραστη ανάσα στο στόμα της εφηβείας
Ξαγρυπνά κάθε βράδυ στο στέκι, δεν αλλάζει ρούχα.
Ψηλή και σιωπηλή
με βλέμμα μοχθηρό καταπίνει ζωντανά ναυάγια
ήτανε κάποτε μάνα, βλέπεις, μα τιμωρήθηκε από θεούς
μαστιγώθηκε από ανθρώπους,
και γίναν τα παιδιά της ρίζες
φυτρώνουν στα βράχια της
ανθίζουν στα κοράλλια της
δέρνονται απ’ τα μαλλιά της
μουχλιασμένα ρέουν στα χείλη της
αφρίζουν μέσα απ’ τα δόντια της
πελαγώνουν στα φρύδια της
τσαλακώνονται με τα ψάρια της
ζωντανεύουν από τα γεννοφάσκια και στην ποδιά της κου-
κουλώνονται
κλαψουρίζουν σαν να ζητούν ένα όνομα
να μάθουν ξόρκια θέλουν, να γίνουν παρόντες,
να αφορίσουν την ύλη δαρμένα από σάρκες
κι όμως δεν μπορούν να της μιλήσουν ποτέ
αφού είναι πέτρες.

~
από τη συλλογή Οι κερασιές το χειμώνα είναι μια κόκκινη επανάσταση, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012
πηγή

Η Χάρις Κοντού γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το διδακτορικό της στην ψυχανάλυση στο University College του Λονδίνου. Η διδακτορική της διατριβή με τίτλο: «Ο μύθος της Περσεφόνης ως αναπαράσταση του ενστίκτου του θανάτου» (υποτροφία Ιδρύματος Ωνάση) πρόκειται να εκδοθεί στη Μ. Βρετανία. Εργάζεται ως ψυχολόγος σε ψυχιατρικά νοσοκομεία και, παράλληλα, ως σύμβουλος ψυχικής υγείας. Παρακολούθησε τα σεμινάρια ποίησης του ΕΚΕΒΙ με τον ποιητή Στρατή Πασχάλη.  Γράφει και εκδίδει ποιήματα σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Τίτλοι βιβλίων: Οι κερασιές το χειμώνα είναι μια κόκκινη επανάσταση (Γαβριηλίδης, 2012). Η θηλή της λήθης (Γαβριηλίδης, 2018)