Τόλης Νικηφόρου, «Οι άταφοι (III)»

ανήλεος μια νύχτα ο θάνατος
την τραγικότητά του θ’ απαιτήσει

τη νύχτα εκείνη
αόρατο
της πολιτείας το ρολόι
της κάθαρσης την ώρα
θα σημάνει

τα όνειρα που αμβλώθηκαν
το μίσος μας που γέρασε
παράλογη μια πολυτέλεια
σ’ εφημερίδες τυλιγμένα
θα καούν
ενώ λοξές τροχιές διαγράφουνε
αυτόματα επιψευδαργυρωμένα

τα καταχθόνια στυλώματα θα υποχωρήσουν
οι πινακίδες θα αναστραφούν
και τα εμπορεία θα καταρρεύσουν
σηκώνοντας κονιορτό μεγάλο
τα πώματα των τάφων θ’ αποκοχλιωθούν
πτώματα σ’ αποσύνθεση
τους δρόμους θα καταλάβουν
όπου και η κατοικία τους
τα χέρια οι διαβάτες στο πρόσωπο θα φέρνουν
της πραγματικότητας μη αντέχοντας τη συνείδηση
αργά όμως πολύ θα είναι
οι ουράνιοι υδατοφράχτες θα διαγραφούν
φλέματα φθισικών
και ρυπαρά χαρτονομίσματα
στ’ ανοιχτά στόματα μιας διαμαρτυρίας άτοπης

εύνοια οι γυναίκες θ’ αποζητήσουν
τα αιδοία όπως πάντα
θυσία προσφέροντας
για την απατηλή τα κορίτσια αγνότητα
σωτήριο θα γυρέψουν πλειοδότη
μάταια
αφού ο σπασμός ανήδονος
και η σπορά δίχως έρεισμα απόμεινε
πλήθη αλλόφρονα
των ισχυρών την προστασία θα ικετέψουν
καταπώς είναι στην πολιτεία συνήθειο
ασφυχτικά οι ναοί θα πληρωθούν
των πλαστών θεών το έλεος
πρηνείς οι θνητοί να εκλιπαρήσουν
χωρίς απόκριση καμιά
στρόβιλοι παλιρροϊκοί
σιελόστιχτα εικονίσματα
και δαφνοφόρες φωτογραφίες
στη θάλασσα θ’ αποχετέψουν
τα νήπια εγκαταλειμμένα
στο κλάμα θα σπαράξουν
της αθωότητάς τους δώρο
η λύση

τα πάντα τότε θα γαληνέψουν
ανάγλυφος ήλιος
πυραχτωμένος
στα κράσπεδα θ’ ακουμπήσει
της συμφοράς καταυγάζοντας τα σημάδια
και την πολιτεία ρευστοποιώντας

πανέρυθρα σύννεφα
το κουφάρι θα καλύψουν
έσχατο τεράστιο σάβανο
στο βυθό σέρνοντάς το
προορισμό οριστικό
κι αμετάλλαγο

ένα δειλό παιδί
απορημένο
μια χούφτα φως
ένα δάκρυ τραγούδι
του πόνου η ανάμνηση
ανεξίτηλη
στου χαμού τον τόπο
σπέρματα μιας γενιάς καινούριας

στην καρδιά θα τα φυτέψει
ο ποιητής
χώρος απέραντος
να γεννήσει επιτέλους η στείρα γης
το μέλλον

~
από το βιβλίο Ίχνη του δέους Επιλεγμένα ποιήματα 1966 - 2017, εκδ. Ρώμη, 2018
(Ενότητα Οι άταφοι, 1966)
πηγή

 

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στην οδό Αγνώστου Στρατιώτου (Πλατεία Δικαστηρίων) της Θεσσαλονίκης στις 14 Νοεμβρίου του 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας του, Νίκος, από το Σαλιχλί της Ιωνίας και η μητέρα του, Αριστούλα, από τη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας. Αποφοίτησε από το αμερικανικό κολλέγιο Ανατόλια το 1957, φοίτησε για δύο χρόνια στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. και, τελικά, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, αναλυτής συστημάτων και διαδικασιών και μεταφραστής-διερμηνέας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και  στο Λονδίνο. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες και επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη για  να ασκήσει το επάγγελμα του μελετητή-συμβούλου επιχειρήσεων ως το 1999. Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, ως λογοτεχνικός συντάκτης των περιοδικών College News και Annual και, αργότερα, ως αρχισυντάκτης του περιοδικού των αποφοίτων, Anatolia Alumnus. To 1957 του απονεμήθηκε το 1ο βραβείο για το διήγημά του «Η ώρα της δημιουργίας» στον ετήσιο διαγωνισμό του Anatolian. Έχει εκδώσει συνολικά 40 βιβλία (24 συλλογές ποιημάτων και μία συγκεντρωτική έκδοση, 9 συλλογές διηγημάτων, 4 μυθιστορήματα και 3 παραμύθια για μεγάλους). Διηγήματα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες Το Βήμα, Νέα, Αυγή, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, κ.α., και σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί, κυρίως από πανεπιστημιακούς δασκάλους, σε εννέα ευρωπαϊκές γλώσσες, στις Η.Π.Α. και τον Καναδά, και έχουν περιληφθεί σε πολλές έντυπες και ηλεκτρονικές ελληνικές και ξένες ανθολογίες καθώς και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Μέσης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ήταν τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Νέα Πορεία επί 30 χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του ¨70. Οργάνωσε και έλαβε μέρος σε πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Β.Ε. και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και μέλος του Δ. Σ. της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Το 1989 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μυθιστορήματος Επιστημονικής Φαντασίας της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς για το παραμύθι του Σοτοσαπόλ ο Χρυσοθήρας και το 2009 το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του Ο δρόμος για την Ουρανούπολη, 2008. [από το nikiforou-poems.gr]