Το ελαφρύ αυτό λινό
Που σε τυλίγει,
Όμως ίδιο
Με ανάσα .
Αυτό το ελαφρύ λινό
Που εύθραυστα αθώο
Κυματίζει
Σαν φτερό.
Το ελαφρύ αυτό λινό,
Τόσο διάφανο
Που μια ακτίνα μόνο
Ξεθωριάζει.
Αυτό το ελαφρύ λινό,
Σαν του ρυακιού το κύμα
Που ταξιδεύει
Την Παρθένο.
Το ελαφρύ αυτό λινό,
Είναι η δική σου σκέψη
Που κανείς δεν έχει
Τσαλακώσει!
Αυτό το ελαφρύ λινό,
Είναι, χιονισμένη φλόγα
Που ένα τίποτα ταράζει,
Η ψυχή σου!
Το ελαφρύ αυτό λινό,
Το λινό που αγαπώ,
Δεν είναι τίποτα παρά
Εσύ μονάχα!
(Έντμοντ Ροστάν, Τα Ρομαντικά, 1894)
Που σε τυλίγει,
Όμως ίδιο
Με ανάσα .
Αυτό το ελαφρύ λινό
Που εύθραυστα αθώο
Κυματίζει
Σαν φτερό.
Το ελαφρύ αυτό λινό,
Τόσο διάφανο
Που μια ακτίνα μόνο
Ξεθωριάζει.
Αυτό το ελαφρύ λινό,
Σαν του ρυακιού το κύμα
Που ταξιδεύει
Την Παρθένο.
Το ελαφρύ αυτό λινό,
Είναι η δική σου σκέψη
Που κανείς δεν έχει
Τσαλακώσει!
Αυτό το ελαφρύ λινό,
Είναι, χιονισμένη φλόγα
Που ένα τίποτα ταράζει,
Η ψυχή σου!
Το ελαφρύ αυτό λινό,
Το λινό που αγαπώ,
Δεν είναι τίποτα παρά
Εσύ μονάχα!
(Έντμοντ Ροστάν, Τα Ρομαντικά, 1894)