(1).jpg)
.png)
–...γιατί τ’ αγάλματα δεν είναι πια συντρίμμια,
είμαστε εμείς. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Μετά δε ταύτα σβήσαμε τα φώτα,
έγειρες πάνω μου απαλά και είπες:
«θα ζήσουμε μπαλώνοντας τις τρύπες
της ιστορίας· τίποτα όπως πρώτα
δεν θα μπορέσει πια να ξαναγίνει».
Τουλάχιστον, εκείνο τ’ «όπως πρώτα»,
καθώς το καταργούν τα γεγονότα,
κι εμείς να τ’ αρνηθούμε. Τι θα μείνει
σ’ αυτήν τη γη, σε χρόνο ενεστώτα
απ’ όλο το αναμάσημα που λίγη
ανάσα έχει ακόμη και μας πνίγει,
την ώρα που του στρέφουμε τα νώτα;
Στεφάνους καταθέτουμε και κλαίμε,
μα είμαστε ό,τι θάβουμε, ό,τι καίμε.
~
από τη συλλογή Το σύνδρομο Σταντάλ, εκδ. Πόλις, 2013
πηγή
Τουλάχιστον, εκείνο τ’ «όπως πρώτα»,
καθώς το καταργούν τα γεγονότα,
κι εμείς να τ’ αρνηθούμε. Τι θα μείνει
σ’ αυτήν τη γη, σε χρόνο ενεστώτα
απ’ όλο το αναμάσημα που λίγη
ανάσα έχει ακόμη και μας πνίγει,
την ώρα που του στρέφουμε τα νώτα;
Στεφάνους καταθέτουμε και κλαίμε,
μα είμαστε ό,τι θάβουμε, ό,τι καίμε.
~
από τη συλλογή Το σύνδρομο Σταντάλ, εκδ. Πόλις, 2013
πηγή
O Γιάννης Δούκας γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και Digital Humanities στο King'sCollege του Λονδίνου. Διακρίσεις: Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή του Περιοδικού Διαβάζω για το βίβλιο Στα μέσα σύνορα. Βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών για Το σύνδρομο Σταντάλ. Τίτλοι βιβλίων: Ο κόσμος όπως ήρθα και τον βρήκα (Κέδρος, 2001). Στα μέσα σύνορα (Πόλις 2011). Tο σύνδρομο Σταντάλ (Πόλις 2013). Η θήβα μέμφις (Πόλις 2020).
