Δώρα Κασκάλη, «Μη μου μιλάς..»

Μη μου μιλάς
για επανάσταση.
Δεν τελειώνει στις λέξεις.
Αυτές είναι το εφαλτήριο.
Ο πόνος νιώθεται στο σώμα
που γέρνει,
που γερνάει αδικαίωτο.
Να σου μιλήσω για τις γυναίκες στη στάση:
η μια μονολογεί∙
τα μαλλιά της μακριά
πώς αντέχουν ανέγγιχτα;
Η άλλη κοντοστέκεται,
μετρά πελάτες με το βλέμμα.
Εκείνη η τρίτη κρύβει τα χέρια
που μούλιασαν στις χλωρίνες
και χάσανε την τρυφερή φυλή τους.
Επανάσταση είναι που τα βλέπω,
σου τα ιστορώ,
έχω ακόμα πίστη
και ξεσκονίζω από πάνω μας
τη στάχτη του χρόνου.
Επανάσταση είναι που σου γράφω
για το απόθεμά μας
αντλώντας δροσιά από ξεπατωμένα πηγάδια.

Να μου μιλάς για τη ζωή που συνεχίζει
ανυπότακτη μες στην οδύνη.
~
από τη συλλογή Κάπου ν’ ακουμπήσεις, εκδ. Μελάνι, 2018
πηγή

Η Δώρα Κασκάλη γεννήθηκε στις Σέρρες, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο ΑΠΘ και ασχολήθηκε στο μεταπτυχιακό της με τη φιλολογική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Θεοτοκά. Το 2010 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της "Στο τρένο" από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης (στη βραχεία λίστα των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω στην κατηγορία του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα). Ακολούθησαν τα βιβλία πεζογραφίας: "Κάτω" (μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2011), "Πέντε ζωές κι ένα μυθιστόρημα: Σπουδή ενός δόκιμου γραφιά" (νουβέλα σε ελεύθερη ψηφιακή μορφή στο διαδίκτυο, Ανοικτή Βιβλιοθήκη www.openbook.gr, 2012), "Το μαύρο κουτί της μνήμης τους" (διηγήματα, Εκδόσεις Οκτώ, 2015). Ποιητικές συλλογές: "Ανταλλακτήριο ηδονών" (Σαιξπηρικόν, 2014) και Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι 2018. Για το "Ανταλλακτήριο ηδονών" έλαβε το Βραβείο Ποίησης "Μαρία Πολυδούρη" 2015.