Τα μυστικά μου θα τα πάρω μαζί μου
Στον τάφο μου, σου λέω.
Μεταλλικές μπάλες που σέρνουν
φυλακισμένοι με αλυσίδες,
Ασήκωτες.
Γελάς. Αυτό θες κι εσύ.
Δε θες να ξέρεις.
Θα ραγίζανε τον καθρέφτη σου,
Θα θρυμματίζανε τον φακό που
Οι άλλοι μας βλέπουν.
Όχι. Όλα θαμμένα. Κι αυτά, κι εγώ.
Κι εσύ ο κυρίαρχος των πάντων,
Όλα υπό έλεγχο.
Ενδόμυχες σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες.
Αηδίες.
Η αλυσίδα θα συνεχίσει να κατατρώει τα χέρια μου
Ενώ τα σκουλήκια θα κατασπαράζουν το σώμα μου.
Μόνο αυτά θα ξέρουν, αλλά
Αυτά είναι ακίνδυνα
Ότι και να γίνει,
Δεν θα μπορέσουν ποτέ
Να μιλήσουν, να πετάξουν.
Πόσο μου μοιάζουν.
Θα νομίζουν ότι είναι σε θέση υπεροχής
Βόες που τυλίγονται σε ομόκεντρους κύκλους
Και καταπνίγουν την αλήθεια.
Πόσο σου μοιάζουν.
Αλλά, κι αυτά κάποια μέρα θα φαγωθούν
Από άλλα, κι άλλα, κι άλλα και
Η αλήθεια θα γραφτεί με τ’ απομεινάρια
Απ’ τα αποδεκατισμένα κορμιά τους
Κι απ’ τη σκουριά του χρόνου πάνω στις μπάλες.
Ιστορίες εσαεί επαναλαμβανόμενες
Μακάβρια ιερογλυφικά,
Ομόκεντροι κύκλοι,
Για πάντα θαμμένες, αδιάβαστες.
Ανεπιθύμητα εκτρώματα ψυχής.
Στον τάφο μου, σου λέω.
Μεταλλικές μπάλες που σέρνουν
φυλακισμένοι με αλυσίδες,
Ασήκωτες.
Γελάς. Αυτό θες κι εσύ.
Δε θες να ξέρεις.
Θα ραγίζανε τον καθρέφτη σου,
Θα θρυμματίζανε τον φακό που
Οι άλλοι μας βλέπουν.
Όχι. Όλα θαμμένα. Κι αυτά, κι εγώ.
Κι εσύ ο κυρίαρχος των πάντων,
Όλα υπό έλεγχο.
Ενδόμυχες σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες.
Αηδίες.
Η αλυσίδα θα συνεχίσει να κατατρώει τα χέρια μου
Ενώ τα σκουλήκια θα κατασπαράζουν το σώμα μου.
Μόνο αυτά θα ξέρουν, αλλά
Αυτά είναι ακίνδυνα
Ότι και να γίνει,
Δεν θα μπορέσουν ποτέ
Να μιλήσουν, να πετάξουν.
Πόσο μου μοιάζουν.
Θα νομίζουν ότι είναι σε θέση υπεροχής
Βόες που τυλίγονται σε ομόκεντρους κύκλους
Και καταπνίγουν την αλήθεια.
Πόσο σου μοιάζουν.
Αλλά, κι αυτά κάποια μέρα θα φαγωθούν
Από άλλα, κι άλλα, κι άλλα και
Η αλήθεια θα γραφτεί με τ’ απομεινάρια
Απ’ τα αποδεκατισμένα κορμιά τους
Κι απ’ τη σκουριά του χρόνου πάνω στις μπάλες.
Ιστορίες εσαεί επαναλαμβανόμενες
Μακάβρια ιερογλυφικά,
Ομόκεντροι κύκλοι,
Για πάντα θαμμένες, αδιάβαστες.
Ανεπιθύμητα εκτρώματα ψυχής.
Η Κωνσταντίνα Σώζου-Κύρκου γεννήθηκε το 1968 και μεγάλωσε σ’ ένα μικρό ορεινό χωρίο του Ξηρομέρου. Μετακόμισε στην Αθήνα το 1985 για σπουδές, όπου και μένει από τότε. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων (σχολή που ποτέ δεν συμπάθησε) και γι’ αυτό μελέτησε και απέκτησε το Diploma for Overseas Teachers of English με σκοπό να διδάξει Αγγλικά σε φροντιστήρια, που πάντα αγαπούσε. Κατόπιν σπούδασε Λογοτεχνία με το Βρετανικό Open University και πήρε το Μεταπτυχιακό της στη Δημιουργική Γραφή με το Lancaster University. Ειδικεύτηκε στη γραφή διηγημάτων και πολλά απ’ αυτά (άλλοτε γραμμένα στην Αγγλική, άλλοτε στα Ελληνικά), έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολόγια σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ άλλα έχουν διακριθεί σε διεθνείς αλλά και Ελληνικούς διαγωνισμούς. Δεν μπορεί να προσδιορίσει η να περιορίσει τη θεματολογία των ιστοριών της παρά να της δώσει τη γενικευμένη ορολογία ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση, θέματα οικουμενικά και διαχρονικά, θέματα που θέτουν ερωτήματα παρά δίνουν απαντήσεις’. Εργογραφία: Καρπούζι με φέτα (2019). Γύρω στα Μεσάνυχτα (2019). Παράξενοι Έρωτες (2017).