Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, «Κωφάλαλη εποχή»

Κωφάλαλη Εποχή, μας τρώει το οξύ της νύχτας
Ποιός τώρα επενδύει σε όνειρα υπέρβασης
Σε αλήθειες αιώνιες και φευγαλέες
Αφού πρέπει να σκαφτούν, ν' αρδευτούν με αίμα.

Ανακαλώ μέρες σκληρές της συντροφικότητας
Τότε που όλα προορισμένα ήταν να σαρωθούν
Τότε που η απάρνηση κάθε προσωπικού
Την ατέρμονη όπλιζε δύναμη των ονείρων.

Ο βοριάς φυσά, μπάζει απ' τα παράθυρα
Διαπερνά η υγρασία στρεβλωμένα κόκαλα
Ανάβω ένοχος, εισπνέω εξόριστο τσιγάρο.

 

Με ποια μεταλλαγμένα λόγια να σπάσω τη σιωπή;

~
από τι βιβλίο Έσχατη υπόσχεση, εκδ. Ένεκεν, 2016
(ενότητα Σκοτεινή Ύλη [2005 - 2010])
πηγή 

Ο Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου (Καβάλα, 1935) είναι Έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Καππαδοκία και τον Πόντο. Το 1944 χτυπήθηκε από γερμανική χειροβομβίδα και έχασε το αριστερό του χέρι. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθηνών. Από το 1971 ζει στη Θεσσαλονίκη. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1958, δημοσιεύοντας ένα ποίημα στην εφημερίδα Έρευνα Καβάλας, με το ψευδώνυμο Π. Μαρτάκος. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Έγκλειστοι, δημοσιεύτηκε το 1962. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ολλανδικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Ρουμάνικα και Ρωσικά. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Αντί, Εντευκτήριο, Παρατηρητής, Σκαπτή Ύλη, Τραμ, Υπόστεγο και την εφημερίδα Η Αυγή, γράφοντας ποίηση, πεζά και μικρά δοκίμια. Έχει ανθολογήσει το ποιητικό έργο του Ανέστη Ευαγγέλου. Είναι μέλος της «Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης» και ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Συγγραφέων». Το 1998 έλαβε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για το βιβλίο του Σπαράγματα και το 2004 το Βραβείο Διηγήματος της Ακαδημίας Αθηνών (Έδρα Πέτρου Χάρη) για το βιβλίο του Διέφυγε το μοιραίον.