Μαίρη Αλεξοπούλου, «Ρωγμή»

Άλαλη
η φύση ξαγρυπνά
σ’ ακούει
μ’ ακούει
πώς να μυρίζουν τώρα οι ευχές;
τα σώματα μας
ενωμένα
το ένα πάνω στ’ άλλο
τα σώματα μας
ενωμένα
το ένα πλάι στ’ άλλο

τα σώματα μας
ενωμένα
το ένα μακριά από τ’ άλλο

θα μας ακούσουν

τρίζουνε τα σεντόνια μας
το χώμα ουρλιάζει ένα πνίξιμο

η σιωπή

δροσοσταλίδα γλυκερή
στο στόμα
σπέρμα

μια γέννα
μια αρχή

έρχομαι.

~
από τη συλλογή Ερώμαι, εκδ. Γαβριηλίδης, 2005
πηγή

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος γεννήθηκε στο Μοσχάτο το 1962. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία και στην Αθήνα δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και εφημερίδες και υπήρξε για χρόνια κριτικός δίσκων και βιβλίου σε περιοδικά της εποχής. Υπήρξε βασικός συνεργάτης του cult περιοδικού "Αγκάθι" και της εφημερίδας ΜΕΤΡΟ, διατηρώντας εκεί την στήλη της κριτικής του βιβλίου για πολλά χρόνια (Οδός βιβλίου). Συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία για πολλά χρόνια, όπου, εκτός των άλλων διατηρούσε και την μόνιμη στήλη Νύχτα είναι θα περάσει στο ένθετο "Βιβλιοθήκη". Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Τρία βιβλία του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο. Εργογραφία (συνοπτικά): "Διαμελίζομαι" 1983, εκδ. Βασδέκης,β' έκδοση 1990. "Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου", 2002, εκδ. Απόπειρα, β' έκδοση 2004 "Φως Γυναίκας" 2004, εκδ. Αστάρτη. "Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα" 2005, εκδ. Απόπειρα. "Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις" 2009, εκδ. Μεταίχμιο. "Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια" 2010,εκδ. Απόπειρα, β' έκδοση 2012, γ' έκδοση 2019. "Καπνισμένο Κόκκινο", 2013 εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2017. "Ολομόναχοι Μαζί", 2014, εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2018. "Ο άνθρωπος έσπασε", 2015, εκδ. Γαβριηλίδης. "Κατά τον δαίμονα εαυτού", 2015, εκδ. Σμίλη. "Πράξη εξαφάνισης", 2016, εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2017.  "So long, Marianne: Ποιήματα στη Μαρία", 2017, εκδ. Σμίλη, β' έκδοση 2017, γ' έκδοση 2018.  "Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ", 2018, εκδ. Απόπειρα.  "Ασκήσεις ήθους", 2018, εκδ. Απόπειρα (τετράπτυχο). "Νω", 2020, εκδ. Απόπειρα (Μονόλογος).