Έλενα Χουζούρη, «Η πανσέληνος του Σεπτεμβρίου»

Ανέβαινε ένας Σεπτέμβριος μετάξι,
όταν κύλησαν τα μάτια του απ’ τα χέρια μου.
Να θροΐζουν τ’ άκουσα
έτσι μεγάλα και βαριά που είναι.
«Είναι η μοίρα του Σεπτεμβρίου», μου είπε.
«Έχει πίσω της ένα καλοκαίρι μέταλλο.
Αφήνει κρατήρες στη φλέβα.»
Τώρα οι μέρες μικραίνουν.
Μου μένουν τα χρωματιστά κουκούτσια τους.
Τ’ ακουμπώ δίπλα στο κρεβάτι μου.
Μαζί με τ’ άλλα.
Την ώρα που η Πανσέληνος
μαχαιρώνει το δωμάτιο.
~
από τη συλλογή Οι τρυφεροί άντρες, εκδ. Κέδρος, 1993
πηγή