Μαίρη Αλεξοπούλου, «Μετράω το δωμάτιο. 4x5»

Μετράω το δωμάτιο. 4x5.
Με τη μεζούρα της μάνας μου (ράφτρα ήτανε – η μάνα μου ήτανε ράφτρα).
Και το κρεβάτι. 1,6x2. Ίσα που.
Κουρτίνες πφ! βρωμάνε.
Η μάνα μου θα είχε βγάλει χλωρίνη. Και σαπούνι. Σπιτικό.

Θ’ ανέβω και θα τραγουδήσω

καθάριζε πατάτες
5 χρονών
τριβόμουν στην ποδιά της (δαντέλα κάτασπρη – χέρια σκληρά)

τσουβάλια πατάτες (παιδιά 8, άντρας 1, πεθερικά 2)
γλυκές πατάτες (χώμα βροχής, αέρας, άνοιξη)
τηγανιτές (λάδι, φωτιά, καμινάδα να μην τραβάει καλά γκούχου γκούχου)

στο πιο ψηλότερο βουνό

«Άνοιξε κανά παράθυρο, βρε αχαϊρευτο!»

ν΄ακούγεται στην ερημιά

έτρεμα μη χαλάσει
η φωτιά φου-φου
φύσαγα το φυσοκάλαμο
έσπρωχνα τη μασιά
5 χρονών
τραγούδαγε εκείνη
φου-φου
5 χρονών

ο πόνος μου με τη πενιά.

φου-φου-φου-φου

Η γειτόνισσα την μάζεψε.
Δίπλα στο άλογο τη θάψαμε (αγαπούσε).
Μαζί με τα ραφτικά (κλωστές βελόνες δαχτυλήθρες αγαπούσε).
φου
φου

Σήμερα 35. Χρονών.
Μετράω. Το δωμάτιο: 4x5.
Θα ‘ρθει.
Θα τη γαμήσω.
50 ευρώ. Πουτάνα!

~
από τη συλλογή Σαπφώ 301 [ο σκίουρος και η γριά], εκδ. Γαβριηλίδης, 2008
πηγή