Μαριάν Μουρ (Marianne Moore), «Η Σιωπή»

Ο πατέρας μου
συνήθιζε να λέει,
«Οι ανώτεροι
άνθρωποι δεν κάνουν επισκέψεις μακρόσυρτες,
μήτε ανάγκη έχουν
να τους πάν΄ άλλοι να δουν τον τάφο του Λονγκφέλοου
και του

Χάρβαρντ τα γυάλινα άνθη.
Αυτοδύναμοι όπως η γάτα —
που κάθεται παράμερα, τη
λεία της μονάχη για να φάει,
του ποντικού η μαλακή
ουρά να κρέμεται απ΄ το στόμα της σαν παπουτσιού κορδόνι —
είναι φορές που τη
μοναχικότητα απολαμβάνουν,
και τον λόγο να τους
στερήσει μπορεί
ένας λόγος άλλος που γοητευμένους τους έχει αφήσει.
Το πιο βαθύ συναίσθημα
φανερώνεται πάντα στη σιωπή·
όχι στη σιωπή, μα στη
συγκράτηση».
Μήτε υπήρξε ανειλικρινής
όταν έλεγε: «Κάνε το σπίτι μου πανδοχείο σου».
Τα πανδοχεία δεν είν΄
οικίες.
~
Μετάφραση: Νικολέττα Σίμωνος
πηγή - επίμετρο