Αλεξάντερ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν (Aleksandr Pushkin), «Της ερήμου πατέρες και κόρες άσπιλες»

 Της ερήμου πατέρες και κόρες άσπιλες,
για να πετάξει η καρδιά ερήμην,
ν’ αντέξει στης γης τις καταιγίδες και τις μάχες,
Συνθέσατε πλήθος θεϊκών προσευχών∙
καμιά όμως δεν με παρηγορεί,
σαν εκείνη που ο ιερέας επαναλαμβάνει
στης Μεγάλης νηστείας τις θλιμμένες ημέρες∙

αυτή ολοένα πιο συχνά μου έρχεται στα χείλη
τον πεπτωκότα βοηθά με δύναμη αόρατη:
Κύριε των ημερών μου! Πνεύμα νωθρότητας θλιμμένο
Φιλαρχίας, φίδι κρυμμένο σ’ αυτή,
Και φλυαρίας μην αφήσεις στην καρδιά μου να φωλιάσει.
Μα κάνε, Κύριε, τις αμαρτίες μου να δω,
τον αδελφό μου δεν θα κατακρίνω,
πνεύμα ειρήνευσης, υπομονής, αγάπης,
πνεύμα σοφίας την καρδιά μου ζωογόνησε.
~
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
πηγή