Ἦταν τὴν ὥρα τοῦ δειλινοῦ ποὺ μάθαμε τὸ νέο·
φύτρωσε, λέει, στὰ σπλάχνα του μιὰ κερασιά
Ἤδη δεμένος ὁ κορμός της, δὲν τό ‘χε καταλάβει
κι ἦταν ἀργά
Κάθε μέρα ἔφταναν στὸν τόπο μας ὅλο καὶ περισσότεροι
Ἄλλοι εἰδικοί, ἄλλοι περίεργοι
δῆθεν πὼς ξέρουν τὴ γιατρειά
φύτρωσε, λέει, στὰ σπλάχνα του μιὰ κερασιά
Ἤδη δεμένος ὁ κορμός της, δὲν τό ‘χε καταλάβει
κι ἦταν ἀργά
Κάθε μέρα ἔφταναν στὸν τόπο μας ὅλο καὶ περισσότεροι
Ἄλλοι εἰδικοί, ἄλλοι περίεργοι
δῆθεν πὼς ξέρουν τὴ γιατρειά
Νύχτα Αὐγούστου ἔσκασε τὸ πρῶτο μπουμπούκι
Τὸν ἀκούσαμε ὅλοι νὰ γδέρνει τὸ σῶμα του
μὲ νοτισμένα ξύλα
Μέρα τὴ μέρα ἔχανε κι ἀπὸ κάτι:
πρῶτα τοὺς καρπούς
ὕστερα τοὺς ἀγκῶνες
ἀργότερα τοὺς ὤμους
Τὸν βρήκαμε ἕναν Ὀκτώβρη, νεκρὸ
πάνω σὲ κατακόκκινα φύλλα·
Ἀπ’ τὰ χέρια του ξεπηδοῦσαν κλαδιά
Τὰ πόδια του τυλιγμένα μὲ ρίζες καὶ στὰ χείλη του
ἕνα χαμόγελο ἀνθοφορίας
Τὸν ἀκούσαμε ὅλοι νὰ γδέρνει τὸ σῶμα του
μὲ νοτισμένα ξύλα
Μέρα τὴ μέρα ἔχανε κι ἀπὸ κάτι:
πρῶτα τοὺς καρπούς
ὕστερα τοὺς ἀγκῶνες
ἀργότερα τοὺς ὤμους
Τὸν βρήκαμε ἕναν Ὀκτώβρη, νεκρὸ
πάνω σὲ κατακόκκινα φύλλα·
Ἀπ’ τὰ χέρια του ξεπηδοῦσαν κλαδιά
Τὰ πόδια του τυλιγμένα μὲ ρίζες καὶ στὰ χείλη του
ἕνα χαμόγελο ἀνθοφορίας
Η Βάλια Τσάιτα - Τσιλιμένη γεννήθηκε το 1986 στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει λογοτεχνία, γλώσσα και μετάφραση στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή πάνω σε θέματα ταυτότητας, κοινωνικής κριτικής και λογοτεχνικής γραφής στη λεγόμενη "γενιά του 1920" στην Ελλάδα. Ασχολείται επίσης με τη φωτογραφία. Τίτλοι βιβλίων: Τα Άγρια χόρτα (Κίχλη, 2017). Ρόζυ -Μυθυστόρημα- (1999)
