(1).jpg)
.png)
Είναι κάτι παλιά ξεθωριασμένα κεραμίδια
που στέκονται σαρακοφαγωμένα θαλασσόξυλα
ψημένα απ’ την αλμύρα, φαγωμένα απ’ τη βροχή
απ’ το λιοπύρι άγρια πυρπολημένα, σα δέρματα ξερά
το δειλινό ο ήλιος πάνω τους απλώνεται
τη σκόνη τους δειπνά και ξεψυχά ολόμαυρος
σαν αίμα ξεραμένο, που έχει πια λιμνάσει
πέρα μακριά η θάλασσα βουλιάζει κατακόκκινη
κι ένας ίσκιος απρόσκλητος τρυπώνει σε ιστορίες
πλεγμένες κάτω απ’ τα μισοσπασμένα κεραμίδια
που στέκονται σαρακοφαγωμένα θαλασσόξυλα
ψημένα απ’ την αλμύρα, φαγωμένα απ’ τη βροχή
απ’ το λιοπύρι άγρια πυρπολημένα, σα δέρματα ξερά
το δειλινό ο ήλιος πάνω τους απλώνεται
τη σκόνη τους δειπνά και ξεψυχά ολόμαυρος
σαν αίμα ξεραμένο, που έχει πια λιμνάσει
πέρα μακριά η θάλασσα βουλιάζει κατακόκκινη
κι ένας ίσκιος απρόσκλητος τρυπώνει σε ιστορίες
πλεγμένες κάτω απ’ τα μισοσπασμένα κεραμίδια
Η Σοφία Πόταρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα Μεσσηνίας. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος και της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Εργογραφία: Δηλητήριο σε μέλι (Νησίδες 2016). Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι (Όστρια 2017). Θελκτήρια Έρωτος (Κουκούτσι 2020).
