Μαρία Κουλούρη, «Θέατρο Σκιών»

Και τελικά το φως θα μείνει σβηστό
Θυσία στην ανημπόρια της αίσθησης
Μάστιγα κατάντησε αυτή η όραση
Μονοδιάστατη προβολή
Χάθηκαν ακόμα και οι όγκοι της φωνής μες στο σκοτάδι
Λαμπτήρας θαμπός δείχνει την έξοδο
Όποιος έχει μάτια βλέπει
Μίλα να βρω το δρόμο
Σ΄ ακούω σαν πλοηγό
Υποβολέα στο έργο που τα λόγια του μόλις έμαθα
Δεν ξέρω πώς ν’ αρχίσω
Διάλυσε τις σκιές που με συντρίβουν
Αντίτιμο εισιτηρίου δεν έχω
Όταν και ο τελευταίος των πλανημένων φύγει
Εσύ, μίλα μου
Θα μείνουμε εμείς
Φιγούρες γυμνές
Σε αίθουσα κλειστή
Περιμένοντας
Ίσως
Μια επόμενη αυλαία

~
από τη συλλογή Μουσείο άδειο, εκδ. Μελάνι, 2013
πηγή

Η Μαρία Κουλούρη, γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1975 και ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως Λογοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Εμψυχώτρια θεατρικής ομάδας ενηλίκων με αυτισμό και νοητική υστέρηση. Θεατρικά της μονόπρακτα έχουν παρουσιαστεί σε μορφή θεατρικού αναλογίου, από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Αθήνας. Έχει γράψει το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους "Μη με λησμόνει". Τιτλίων βιβλίων: Μουσείο άδειο (Μελάνι, 2013 - Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων το 2014). Ρολόγια και άλλοι χτύποι, (Μελάνι, 2015). Καθημερινά κρεβάτια (Μελάνι, 2017)