Ζμπίγκνιεφ Χέρμπερτ (Zbigniew Herbert), «Μετάξι μιας Ψυχής»

Ποτέ
δεν μίλησα μαζί της
γι’ αγάπη
ή για το θάνατο

μόνο η τυφλή γεύση

κι η βουβή αφή
πέρναγε ανάμεσά μας
όταν απορροφημένοι
πλαγιάζαμε κοντά

πρέπει
να κρυφοκοιτάξω μέσα της
να δω τι φοράει
στο κέντρο της

όταν κοιμήθηκε
με τα χείλη ανοιχτά
κοίταξα

και τι
και τι
νομίζετε
πώς είδα

περίμενα
φυλλώματα
περίμενα
ένα πουλί
περίμενα
ένα σπίτι
πλάι σε μια λίμνη μεγάλη και σιωπηλή

αλλά εκεί
σ’ ένα γυάλινο πάγκο μαγαζιού
είδα ένα ζευγάρι
μεταξωτές κάλτσες

Θεέ μου
θα της αγοράσω αυτές τις κάλτσες
θα της τις πάρω

αλλά τότε τι θα φανεί
πάνω στο γυαλί
αυτή της μικρής ψυχής

θα είναι άραγε κάτι
που δεν θα μπορέσεις να τ’ αγγίξεις
ούτε καν με το δάχτυλο του ονείρου
~
μετάφραση: Μίλτος Φραγκόπουλους
πηγή