Ζμπίγκνιεφ Χέρμπερτ (Zbigniew Herbert), «Κότα»

Η κότα είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πού οδηγεί η μόνιμη συμβίωση με τους ανθρώπους. Έχει χάσει εντελώς την αλαφράδα και τη χάρη του πουλιού. Η ουρά της ξεπροβάλλει από τα πεταχτά της οπίσθια σαν πελώριο κακόγουστο καπέλο. Οι σπάνιες στιγμές έκστασης, όταν στέκεται στο ένα πόδι και σφαλίζει τα γουρλωμένα μάτια με μεμβρανώδη βλέφαρα, είναι εντυπωσιακά αηδιαστικές. Κι επιπροσθέτως, αυτή η

παρωδία τραγουδιού, αυτές οι στριγγές ικεσίες πάνω από κάτι απερίγραπτο κωμικό: ένα στρογγυλό, λευκό, διάστικτο αυγό.
Η κότα φέρνει στο νου ορισμένους ποιητές.

~
Μετάφραση.: Xάρης Βλαβιανός
πηγή