Βάσκο Πόπα (Vasko Popa), «Δώσε μου πίσω τα κουρέλια μου»

I
Δώσε μου πίσω τα κουρέλια μου
Τα κουρέλια μου από όνειρο ατόφιο
Από χαμόγελο μετάξι από ριγωτή υποψία
Απ’ τα σιρίτια της σάρκας μου

Τα κουρέλια μου από στικτήν ελπίδα
Από αποθυμιά καμένη από πλουμιστές ματιές
Από δέρμα του προσώπου μου

Δώσε μου πίσω τα κουρέλια μου
Δώσε μωρέ που σου λέω

VII
Τι γίναν τα κουρέλια μου
Δε θες να μου τα δώσεις

Θα σου κάψω εγώ τα φρύδια
Όχι να μου είσαι στον αιώνα αόρατη

Νύχτα μέρα στο κεφάλι σου θ’ ανακατώσω
Το κούτελό σου θα βαράς στο παραθύρι μου

Τα νύχια σου που τραγουδάνε θα τα ξεριζώσω
Κουτσό μην παίζεις το μυαλό μου αυλακώνοντας

Τις καταχνιές στα κόκαλά σου θα βιτσίσω
Να σου ρουφήξουνε το κώνειο από τη γλώσσα

Θα δεις εσύ τι θα σου κάνω

IX
Δρόμο θεριό

Και τα χνάρια μας φαγώνονται
Στη σκόνη πίσω μας φαγώνονται
Δεν κάνουμε ο ένας για τον άλλον

Στέκω ψυχρός σε τρύπησε το βλέμμα μου
Περνοδιαβαίνω μέσα σου απ’ άκρη σ’ άκρη
Πάει το παιχνίδι

Που έχουμε μπερδέψει τα κουρέλια μας

Δώσ’ τα μου πίσω τι θα τα κάνεις
Άδικα μαραίνονται στους ώμους σου
Δώσ’ τα μου πίσω δρόμο στο πουθενά σου

Φύγε θεριό απ’ το θεριό

Που είναι λοιπόν τα μάτια σου
Κι εγώ θεριό είμαι

~
Βάσκο Πόπα, Ποιήματα, εκδ. Κέδρος, 1979
Μετάφραση.: Έλλη Σκοπετέα
πηγή