Χάρης Ψαρράς, «Εκταφή»

Έσκαψα πιο βαθιά. Σε ξαναβρήκα.
Σε είδα να σκάβεις να με βρεις.
Ήμασταν χώμα. Και ζητούσες να μ’ αγγίξεις.

Μέσα σου έσκαβα κι εγώ. Μέσα μου έσκαβες εσύ.
Σκάβαμε απ’ άκρη σ’ άκρη.
Με αντοχή. Μ’ ελπίδας πίστη.

Σκάβαμε και σκεφτόμαστε ότι σκάβουμε
κι όποτε αναπαυόμασταν, σκάβαμε στον ύπνο.

Ήταν κάποτε τα χέρια μας δικά μας.
Σφίγγαμε τις γροθιές. Τεντώναμε τα δάχτυλα.
Δεν μας ανήκουν τώρα πια. Γίνανε ξένα χέρια.
Γίναν τα χέρια εκείνου που
μας όρισε να σκάβουμε στο φως του.

Έσκαβε πλάι μας κι αυτός
σαν φίλος. Ο σφυγμός του
του σώματός μας όργανο ήταν ζωτικό.

Έσκαβε πλάι μας κι αυτός,
για να πιστέψουμε ότι σκάβουμε στ’ αλήθεια,
για να μην πούμε πως
ό,τι έμεινε, όταν έπαψε της εκσκαφής ο αχός,
ήταν το χώμα το νωπό που το σεγνώνει ο άνεμος.
~
από τη συλλογή Gloria in excelsis, Κέδρος, 2017
πηγή

Ο Χάρης Ψαρράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Οξφόρδης. Έλαβε διδακτορικό στη Φιλοσοφία του Δικαίου από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Είναι λέκτορας και fellow νομικής του Κολεγίου St Catharine's στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ρουμανικά και στα σλοβενικά. Έχει, κατά καιρούς, δημοσιεύσει δοκίμια, μελέτες, μεταφράσεις και αφηγήματα. Τίτλοι βιβλίων: Σπίρτα χειρός (Πλανόδιον, 2002). Στην αγκαλιά του κύκλου (Κέδρος, 2004). Η δόξα της ανεμελιάς (Κέδρος, 2008). Τα όντως όντα (Κέδρος, 2012). Gloria in Excelsis (Κέδρος, 2017).