Πώς παίρνουνε τα μάτια σου
Της απουσίας το αιφνίδιο χρώμα
Και στρέφουν απ’ το πουθενά, σαν από μια
Φωτογραφία παλιά που χέρια αγαπημένα
Αφήσαν μπροστά μου
Πώς παίρνουν να βαδίζουν οι στιγμές
Κι από της σκέψης μέσα τις μαρμαρυγές
Και τους βυθούς της ακηδίας και πάλι
Με έργα απόκοτα, με λόγια προσηνή
Θολές ν’ ανεβαίνουν
Γιατί κάθε αμυχή του προσώπου σου
Οι αισθήσεις μου αγγίζουν, και μες
Στο νου μου βαθιά είναι φορές που θροΐζει
Φλόγα ελάχιστη, λαμπάδα ωχρή
Ακόμα η φωνή σου
Με χέρια γυμνά κι απροσήγορα
Μεσ’ απ’ της νύχτας τους δρυμούς
Και των χειλιών σου το φύλλωμα τώρα ανασαίνω
Το πιο νοερό, το πιο άυλο
Να περισώσω ζητώντας
Κι αν σ’ άλλες μνήμες τώρα ακροβατώ
Είναι γιατί απ’ αλλού δεν γίνεται
Ν’ αρχίσω, τέλος αλλιώτικο να υποδυθώ
Παρά στ’ οδυνηρό, το πιο θαμβωτικό
Ξανά να γυρίσω
Κι αν σ’ άλλες μνήμες τώρα ακροβατώ
Είναι που αλλιώς δεν γίνεται παρά βουβός
Ν’ αφεθώ στη σιωπή σου, τόσο αναπότρεπτα
Τυφλός μπρός σ’ ό,τι δεν μπορώ να δω
Μα με κρατάει μαζί σου
~
από την ποιητική συλλογή Ιστορίες του ύπνου, εκδ. Νεφέλη, 2000
πηγή
Κι από της σκέψης μέσα τις μαρμαρυγές
Και τους βυθούς της ακηδίας και πάλι
Με έργα απόκοτα, με λόγια προσηνή
Θολές ν’ ανεβαίνουν
Γιατί κάθε αμυχή του προσώπου σου
Οι αισθήσεις μου αγγίζουν, και μες
Στο νου μου βαθιά είναι φορές που θροΐζει
Φλόγα ελάχιστη, λαμπάδα ωχρή
Ακόμα η φωνή σου
Με χέρια γυμνά κι απροσήγορα
Μεσ’ απ’ της νύχτας τους δρυμούς
Και των χειλιών σου το φύλλωμα τώρα ανασαίνω
Το πιο νοερό, το πιο άυλο
Να περισώσω ζητώντας
Κι αν σ’ άλλες μνήμες τώρα ακροβατώ
Είναι γιατί απ’ αλλού δεν γίνεται
Ν’ αρχίσω, τέλος αλλιώτικο να υποδυθώ
Παρά στ’ οδυνηρό, το πιο θαμβωτικό
Ξανά να γυρίσω
Κι αν σ’ άλλες μνήμες τώρα ακροβατώ
Είναι που αλλιώς δεν γίνεται παρά βουβός
Ν’ αφεθώ στη σιωπή σου, τόσο αναπότρεπτα
Τυφλός μπρός σ’ ό,τι δεν μπορώ να δω
Μα με κρατάει μαζί σου
~
από την ποιητική συλλογή Ιστορίες του ύπνου, εκδ. Νεφέλη, 2000
πηγή
Ο Κώστας Κουτσουρέλης γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και μεταφραστική. Έζησε στη Γερμανία. Δημοσίευσε ποίηση, κείμενα για τη σκηνή, δοκίμια, μελέτες και μεταφράσεις. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής, το Μουσείο Μπενάκη, θέατρα της Αθήνας και της περιφέρειας και μελοποιήθηκαν από γνωστούς συνθέτες. Τα κριτικά του κείμενα περιστρέφονται γύρω από την εγχώρια και ξένη λογοτεχνία και σκέψη. Ανάμεσα στα βιβλία του συγκαταλέγονται το δοκίμιο "Κ. Π. Καβάφης" (2013), η ποιητική σύνθεση "Γράμμα στον Οδυσσέα Ελύτη" (2014), η μετάφραση της "Ηλιόπετρας" του Ο. Πας (β' έκδοση συμπληρωμένη, 2015) ο μονόλογος "Κρέων" και το σατιρικό "Λάμπρου Λαρέλη Vita Poetica" (αμφότερα το 2016). Τον Δεκέμβριο του 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη το εκτεταμένο ποίημά του "Νύχτα". Τον Απρίλιο του 2019 η Μικρή Άρκτος εξέδωσε το δοκίμιό του "Η τέχνη που αυτοκτονεί: Για το αδιέξοδο της ποίησης του καιρού μας". Τον Δεκέμβριο του 2019 κυκλοφόρησαν τα "Ποιήματα" του Gottfried Benn σε εισαγωγή, μετάφραση και σχολιασμό δικό του (Gutenberg) και τον Ιούλιο του 2020 ο ποιητικός κύκλος "Η κόρη μου" (Κίχλη). Τον Φεβρουάριο του 2021 κυκλοφόρησε από τον ίδιο εκδότη η ανθολογία του «1821-2021» - Η Ελλάς των Ελλήνων: Δύο αιώνες εθνικά δεινά στον καθρέφτη της ποίησης. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι η συλλογή δοκιμίων «Τι είναι και τι δεν είναι η ποίηση», Μικρή Άρκτος 2021. Επιμελήθηκε εκδόσεις βιβλίων, αφιερώματα περιοδικών, διαδικτυακούς τόπους και ανθολογίες. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και λογοτεχνικά έντυπα. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες. Δίδαξε δημιουργική γραφή στο Ποιητικό Εργαστήριο του Ιδρύματος Σινόπουλου και λογοτεχνική μετάφραση στο ΕΚΕΜΕΛ, το κοινό Μεταπτυχιακό Πρόγραµµα των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και το Ινστιτούτο Γκαίτε. To 2010 εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στις εκδηλώσεις "Ρουρ - Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης" (Ruhr - Kulturhauptstadt Europas 2010). Για την ποίησή του η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα (2013). Για την εργασία του στους "Ύμνους στη νύχτα" του Νοβάλις τιμήθηκε το 2012 με το Βραβείο Άρη Αλεξάνδρου και το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης από τη Γερμανική Γλώσσα.
