Μαρία Πολίτου, «Η τυραννία της μνήμης»

Θάνατος που με ζει

ζωή που με πεθαίνει

Λένα Παππά

Δε θέλω να θυμάμαι.
Όχι πια.
Από τότε. Ξέρεις εσύ.
 Ξέρεις;

Δε θέλω να θυμάμαι.

Ερμητικά τα παραθύρια της μνήμης μου τα κλείνω.
Ούτε μια ηλιαχτίδα να μην τρυπώσει από τις γρίλιες.
Για φαντάσου!
Εγώ που πάντα μαζί τους χόρευα και τραγουδούσα σαν παιδί.
Με τις ηλιαχτίδες εννοώ.

Θυμάσαι;
Δε θέλω να θυμάμαι.
 
Τώρα το σκοτάδι μόνο με ανακουφίζει.
Η αφέγγαρη νύχτα.

«Ως πότε;» με ρωτάς.

Δε θυμάμαι.

Δε θέλω να θυμάμαι!

Μια τάφρος απροσδόκητη και απροσπέλαστη
 χώρισε στα δύο
το γήινό μου χρόνο.

Πριν.     Μετά.
Φως.        Σκοτάδι.
Μνήμη.        Λήθη.
 Ζω.          Επιζώ.

Κι όμως θυμάμαι…

Ό, τι δε θέλησα
κι ακόμη ίσως
δε θέλω.

~
Από τη συλλογή Εφήμερη στην πένα του Θεού, Οι εκδόσεις των φίλων, 2014
πηγή η ιστοσελίδα της ποιήτριας

H Μαρία Πολίτου γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται ως φιλόλογος - καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από τον Αύγουστο του 2017 είναι διευθύντρια του 2ου ΓΕΛ Εχεδώρου (Διαβατά). Απόφοιτος του Κλασικού τμήματος Φιλολογίας, του τμήματος Θεατρολογίας και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και Πολιτισμού ΑΠΘ. Άρθρα και μελέτες της δημοσιεύονται σε περιοδικά λόγου και τέχνης. Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό τόμο "Μικρόν εγκόλπιον για τον ποιητή Μάρκο Μέσκο" που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Φοίνικα. Εργογραφία: Επιτέλους αποβίβαση, Κουκκίδα (2018). Εφήμερη στην πένα του Θεού, Εκδόσεις των Φίλων (2014).

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας mapolitou.blogspot.com