(1).jpg)
.png)
Στη βαθιά νύχτα, εγώ με σκάφανδρο
μου αρκεί
−οι μικρές ιστορίες αρχίζουν με μια ανάσα
που κράτησε πολύ.
σημαίνει πως με δυσκολία με πήραν απ’ τα χέρια του.
Συνήθισα όμως να ζω με δέρμα και γλυκόξινο αίμα.
Στους άζωτους ανέμους εφευρίσκω
κραυγές μαργαριταριών −πολλοί τα περνούν για φυσαλίδες−
κι έτσι ποτέ δε φράζουν με αλάτι οι αεραγωγοί μου.
Οι σφυγμοί στο σκοτάδι είναι ψάρια
που πέφτουν στο τηγάνι
είναι μαζορέτες που χορεύουν
σε βάθρο από σπασμένα γυαλιά
είναι κροτίδες σε μηνίγγια αστραπής.
Κυρίως είναι λάμψεις φάρων
μέσα στην ομίχλη των φλεβών.
Στη βαθιά νύχτα, εγώ με σκάφανδρο.
Μου αρκεί.
~
από τη συλλογή Χρονορυχείο, εκδ. Θράκα, 2017
πηγή
Η Στέλλα Δούμου γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Μάνη. Γράφει ποίηση, ποιητική πρόζα και πεζά σε μικρή φόρμα. Κείμενά της δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί και υπογράφονται στη δισκογραφία με το όνομα "Ουράνια". Οι "Χαμηλές οκτάβες" τιμήθηκαν με το Α΄ Βραβείο του ΚΘ΄ λογοτεχνικού διαγωνισμού του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Τίτλοι βιβλίων: Χαμηλές οκτάβες (2013 - περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές "Χαμηλές Οκτάβες" και "Μέλισσες σφουγγαρίζουν τις κοιλάδες" ). Έρως αρόδο (2015). Χρονορυχείο (2017). Το άλογο που έγραφε (2020).
