Ζέτα Μπελαούρη, «Ύλη της αντοχής»

Η ύλη του υποφερτού
είναι
κηλίδα
της απουσίας σου
κι απλώνει... 

Είναι
ερπύστριος λογισμός
κι η σκόνη του.

Είναι
τεμάχια πια,
σωσίες
της πραγματικότητας.

Είναι
πέτρα σιωπής,
σφραγισμένο στόμιο.

-Ένα πουλί
στην τρύπια στέγη σου
χωρίς την ιδιόχειρη
αλληλογραφία της άνοιξης-

Είναι
εσύ.
Που καταφέρνεις
μια υποψηφιότητα
ύπαρξης.

Είναι
εγώ.
Που δεν μπορώ

να μην σ' αγαπώ.

 ~

από τη συλλογή  Η ύλη της αντοχής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015

πηγή