Μπορίς Λεονίντοβιτς Παστερνάκ (Борис Леонидович Пастернак), «Νικητής»

Στη μνήμη σας κρατάτε ακόμα το αίσθημα της ξέρας
Στο λαιμό, όταν με του κακού τη δύναμη, της μέρας
Το θολό, έπεφταν πάνω μας κραυγάζοντας και δρούσε,
Και το φθινόπωρο με βήματα δοκιμασίας προχωρούσε. 

 

Αλλά το δίκαιο ήταν εμπόδιο κι απόρθητη η θύρα,
Ώστε η όποια πανοπλία έκανε πίσω. Δωσ’ μου
Φωνή, τα πάντα ενσάρκωσε του Λένινγκραντ η μοίρα
Που σαν τείχος έστεκε στα μάτια όλου του κόσμου.

Και να την, ήρθε η ώρα της ποθητής στιγμής,
Της πολιορκίας τον κλοιό έσπασε’ ο νικητής,
Σ’ απόσταση συγκεντρωμένος ο κόσμος όλος με οίστρο
Το πρόσωπό σου τηράει και ντεφιού κουνάει το σείστρο.

Α! Είναι μέγας και τρανός! Αθάνατη κι η επιλογή!
Πώς δένεται στην αλυσίδα των θρύλων ο κρίκος!
Τα πάντα που είναι δυνατά σε ουρανό και γη
Στο πετσί του τα πέρασε και πέτυχε το κάθε τι.

~

μετάφραση:  Γιάννης Μότσιος  

πηγή